Ψαρονέφρι με φράουλες και σοκολάτα
Αν μπορούσα να φτιάξω ένα φαγητό για την γιορτή της Μητέρας και να το μοιραστώ με την μαμά μου, θα έφτιαχνα μάλλον ψαρονέφρι με φράουλες και σοκολάτα. Πιστεύω ότι θα της άρεσε, γιατί δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει δοκιμές και να βάζει το δικό της χρώμα και άποψη στον "παραδοσιακό" τρόπο μαγειρέματος της εποχής της.
Η συνταγή είναι πολύ απλή στην εφαρμογή. Ψαρονέφρι κομμένο σε κομμάτια, σωταρισμένο σε ελαιόλαδο και λίγο βούτυρο (για την μυρωδιά), σβησμένο με κονιάκ. Στην συνέχεια αρκετή Νάουσσα, λίγο νερό, ξύδι βαλσαμικό, chillies, μισή σκελίδα σκόρδο, αλάτι, ρίγανη και πάπρικα. Προς το τέλος οι φράουλες και μαύρη σοκολάτα, ένα μικρό κομμάτι. Προαιρερικά, φιστίκια Αιγίνης. 
posted by Juanita La Quejica @ 2:23 PM
21 Comments:
Και δεν ήξερα τι να κάνω ένα τελάρο φράουλες που έχω στο ψυγείο.
Τολμηρή συνταγή για μένα.
Μπορεί και να την τολμήσω.
Αν σου αρέσει το ψαρονέφρι με δαμάσκηνα Δέσποινα, μην φοβάσαι τίποτα! Προχώρα ακάθεκτη.
Καλού κακού, κάτσε να το δοκιμάσουν σε λίγο μια φίλη, ο καλός μου και ο πατέρας μου, να δω τις πρώτες αντιδράσεις και τα ξαναλέμε.
Οκ, κράτα το ψαρονέφρι παίρνω την φράουλα με την σοκολάτα :D
50-50
Εγώ και με τα φιστίκια είμαι ικανοποιημένη. Ξηροκαρπίτα is my middle name. ΧΑΧΑ! Αν αφήσει τίποτα η Μαρία δηλαδή...
Εγώ ως τσέλιγκας πάντως κρατώ το ψαρονέφρι :-)
Βρε συ, Χουανίτα, πολύ σάλτσα βρε παιδί μου. Θα το δοκίμαζα ευχαρίστως πάντως!
Ευφράνθηκε η ψυχούλα μου με το συγκεκριμένο φαγητό και το Παριανό κρασί!
Γιάννης Π.
Από οσα βλέπω κι ώσπου να δούμε την επίσημη ανακοίνωση, μάλλον δικαίως το λιμπιστήκαμε!! Πάω να φάω φράουλες !
Γεια στα χέρια σου Χουνίτα!
Λοιπόν... ο Γιάννης ήδη έγραψε το πρώτο σχόλιο από το pc μου. Ο καλός μου πάλι κατέληξε ότι είναι ένα από τα καλύτερα φαγητά που έφτιαξα ποτέ. Η Μαρία-Gastone είναι fun ούτως ή άλλως, θα σας τα πει αύριο. Εγώ πάλι, ίσα που δοκίμασα. Προτίμησα την μπομπότα με 3 τυριά και μια κορυφαία τάρτα λεμόνι από γνωστό ζαχαροπλαστείο. Θα το επαναλάβω λίαν συντόμως, για να το "εμπεδώσω" ως γεύση και να το τελειοποιήσω ως πιάτο, φτιάχνοντας μάλλον σε πιο mole style την σοκολάτα με τα φιστίκια.
H σοκολάτα μου είναι δύσκολο να τη δεχτώ σε πιάτο φαγητού.
Αλλά όλα είναι μια ιδέα!
Και για μένα, μέχρι που έφαγα το πρώτο mole. Μετά ένα κουνέλι καταπληκτικό σε κάποιο βουνό της Καταλωνίας, ε, δεν ήθελε και πολύ.
juanita πότε ανοίγεις το εστιατόριο?!
Αν ήταν στο χέρι μου, πριν 10 χρόνια στο Σούνιο. Τώρα, απλά περιμένω... Θα έρχεσαι; Θα σου τραγουδάω και rancheras!
Φαίνεται υπέροχη συνταγή. Ομως είμαι αλλεργική σε φράουλες. Αλλο συστατικό μπαίνει?
Και με σοκολάτα; Τί να σου πω... να δοκίμαζες δαμάσκηνα; Δεν είμαι σίγουρη.
χαίρετε, χουανιτάκι
τι λες πότε το ανοίγουμε το εστιατόριο;;;; ωραίο ακούγεται και φαίνεται, τι λέει όμως από γεύση;;;;)
Kαλώς τον Πολύβιο. Τα ήπιατε τελικά με τον αγαπητό landlord;
Street, στην γεύση είναι πολύ καλύτερο από ό,τι φαίνεται, τουλάχιστον έτσι αποφάνθησαν οι 4 "δοκιμαστές πλυντηρίων", χαχα!
ΧΑΧΑ! ΟΚ!
This comment has been removed by a blog administrator.
Ρωτάς κιόλας?!...
Post a Comment
<< Home