Málaga - Απρίλης 2006

Μια συναυλία οδήγησε πρόσφατα τα βήματά μας στην Ανδαλουσία και συγκεκριμένα στην Μálaga. Γιατί το φλαμένκο έρχεται από τον Νοτιά και είναι μια μαγική τέχνη, όπως σωστά λέει και ο τίτλος της εκδήλωσης. Merche Esmeralda και χορός γεμάτος πάθος και ταλέντο από μια 63χρονη που η μέση της σχηματίζει ένα Π φτάνοντας σχεδόν μέχρι τα πόδια όταν σκύβει προς τα πίσω, με συνοδεία 2 κιθάρων του φλαμένκο και 2 τσιγγάνων τραγουδιστών. 45 λεπτά κατάφερε να μας κρατήσει, "πολεμώντας" μόνη της με την σκηνή, χορεύοντας με τρόπο δυνατό γεμάτο γνώση. Και μετά, Diego El Cigala. Ένας άνθρωπος γεννημένος με χάρισμα όχι μόνο φωνής αλλά και επικοινωνίας. Απλά άψογος. Με το κρασί του στο χέρι, κουβεντιάζοντας με το κοινό, σαν στοργικός "κολλητός" απένταντι στους μουσικούς, κατάφερε να δέσει με τους καλλιτέχνες που τον συνόδευσαν το κουβανέζικο son, την jazz και το flamenco με μοναδικό τρόπο. Άνετος, αν και ελαφρά κρυωμένος, έμπειρος οικοδεσπότης. Τα cds του μου φαίνονται πλέον μια φτωχή απομίμηση της ζωντανής ερμηνείας του. Με μεγάλο ατού τον πιανίστα, σώμα Οβελίξ με κεφάλι της γυναίκας του ψαρρά στον Αστερίξ και ταλέντο σε μέγεθος μενίρ. Αυτό το "τέρας" κόντεψε να κλέψει την παράσταση από τον Diego, παίζοντας όρθιος επί 20΄, σολάροντας και κάνοντας όλο το κοινό να παραληρεί. Συνδυάζουν στίχους και αποσπάσματα από το τελευταίο cd του Diego αφιερωμένο στον Picasso και τραγουδούν τις 2 Gardenias, με ρεφραίν “para ti, Picasso» Τελευταίο τραγούδι η πασίγνωστη copla La Bien Pagá. Ξαφνικά, εμφανίζεται και πάλι στη σκηνή η Merche, ντυμένη σε εκτυφλωτικό κόκκινο της φωτιάς, με το ανδαλουσιανό μαντήλι ριγμένο με τέχνη στον ώμο. Το τραγούδι μιλά για μια «καλοπληρωμένη» που κάποτε ο αγαπημένος βαρέθηκε να την πληρώνει και την αποχαιρετά με σκληρά λόγια. Η Merche λικνίζεται με σκληρή σεξουαλικότητα, κουνά τους γοφούς σε αρχαίους ρυθμούς, πραγματικά είναι απίστευτο ότι αυτή η γυναίκα είναι 63 χρόνων. Τυλίγει ελαφρά περιφρονητικά τον Diego με το μαντήλι. Το βλέμμα της διαπεραστικό. Οι μουσικοί πραγματικά «τα δίνουν όλα», για τον Diego τί να πω; Καταπληκτικός, ξεχνά το κρύωμα, ξεχνά εμάς, ζει το τραγούδι, τον ρυθμό. Στο τέλος, η Merche παίρνει το μαντήλι και αποχωρεί. Το «δέσιμο» των στίχων του τραγουδιού με τον τρόπο ερμηνείας όλων τους, ένα θέαμα αξέχαστο. Εξαιρετική παράσταση στο σύνολό της, άξιζε το ταξίδι μέχρι εκεί. Κόστος εισιτηρίου; 14 euros. Αυτές είναι οι τιμές στην Ισπανία!

Βόλτα στην Μάλαγα. Νομίζω τέταρτη σε πληθυσμό πόλη της Ισπανίας και πρωτεύουσα της Costa del Sol. Mε πρώτους κατοίκους τους Φοίνικες, στα τέλη του 8 αιώνα π.Χ. Λίγο αργότερα, ένα πέρασμα και από τους Έλληνες. Οι Καρθαγένιοι, οι Ρωμαίοι, οι Μαυριτανοί... Η Μάλαγα δε θα αποτελούσε ποτέ κύριο προορισμό ταξιδιού, αν δεν υπήρχε η συναυλία. Την περίμενα πολύ χειρότερη, πιο απρόσωπη, λόγω του έντονου τουριστικού χρώματος που την χαρακτηρίζει. Παρόλα αυτά, έχει μέρη όμορφα και με ιστορία, όπως τελικά όλες οι γωνιές του κόσμου, αρκεί ο ταξιδιώτης να θέλει να περπατήσει, να γεμίσει εικόνες, να επικοινωνήσει. Κάστρο του Gibralfaro του 11ου αιώνα, παλάτι Alcazaba του Badis, του βασιλιά «Ζiri» της Γρανάδα την εποχή των Βασιλείων της Taifa, στα μέσα του 11 αιώνα. Καθεδρικός, που έκανε σχεδόν 250 χρόνια να ολοκληρωθεί η κατασκευή του το 1782, Ρωμαϊκό Θέατρο, Μουσείο αφιερωμένο στον Picasso. Το πέρασμα των Μαυριτανών είναι πολύ έντονο και σε αυτήν την γωνιά της Ιβηρικής χερσονήσου.

Botellón στην κεντρική πλατεία της Málaga Plaza Merced, όπου βρίσκεται και το σπίτι που γεννήθηκε ο Picasso. Έχοντας διαβάσει και ακούσει πολλά για το νέο τρόπος διασκέδασης των Ισπανών (και αντίδρασης στις υψηλές τιμές γενικότερα, που βέβαια συγκριτικά με τις δικές μας είναι μια χαρά, 20-30% χαμηλότερες ανάλογα την περιοχή), που μαζεύονται στις πλατείες με ποτά και αναψυκτικά που έχουν φέρει από το σπίτι και διασκεδάζουν εκεί μέχρι τις πρωινές ώρες, ομολογώ ότι απογοητεύτηκα. Γιατί στο συγκεκριμένο botellón υπήρχε ελάχιστη συμμετοχή και καθόλου κέφι. Σε αντίθεση με την κατάσταση σε γύρω δρόμους, στα στενά της νυχτερινής ζωής της Málaga, όπου ο κόσμος έπινε, έτρωγε και κάπνιζε μέχρι τελικής πτώσης. Απαγορεύτηκε το τσιγάρο στα μαγαζιά από αρχές του χρόνου στην Ισπανία. Τα μαγαζιά χρειάζονται ειδική άδεια. ΟΚ, στα ΜΜΕ και στον κόσμο ήταν εκεί κοντά στις γιορτές των Χριστουγέννων πρώτο θέμα συζήτησης, επικρατούσε αναταραχή και αγωνία. Δεν είδα πουθενά σε αυτό το ταξίδι να μην συνεχίζουν να καπνίζουν σαν φουγάρα, παντού! Προφανώς, όλοι εφοδιάστηκαν με ειδικές άδειες και προφανώς πληρώνουν κάποιον extra φόρο.

Στο δρόμο για το Jeréz de la Frontera. Entre Ceuta y Gibraltar, όπως τραγουδά και ο Manu.

Συνεχίζεται...

posted by Juanita La Quejica @ 6:40 PM