Sunday, May 07, 2006

Málaga - Απρίλης 2006

Μια συναυλία οδήγησε πρόσφατα τα βήματά μας στην Ανδαλουσία και συγκεκριμένα στην Μálaga. Γιατί το φλαμένκο έρχεται από τον Νοτιά και είναι μια μαγική τέχνη, όπως σωστά λέει και ο τίτλος της εκδήλωσης. Merche Esmeralda και χορός γεμάτος πάθος και ταλέντο από μια 63χρονη που η μέση της σχηματίζει ένα Π φτάνοντας σχεδόν μέχρι τα πόδια όταν σκύβει προς τα πίσω, με συνοδεία 2 κιθάρων του φλαμένκο και 2 τσιγγάνων τραγουδιστών. 45 λεπτά κατάφερε να μας κρατήσει, "πολεμώντας" μόνη της με την σκηνή, χορεύοντας με τρόπο δυνατό γεμάτο γνώση. Και μετά, Diego El Cigala. Ένας άνθρωπος γεννημένος με χάρισμα όχι μόνο φωνής αλλά και επικοινωνίας. Απλά άψογος. Με το κρασί του στο χέρι, κουβεντιάζοντας με το κοινό, σαν στοργικός "κολλητός" απένταντι στους μουσικούς, κατάφερε να δέσει με τους καλλιτέχνες που τον συνόδευσαν το κουβανέζικο son, την jazz και το flamenco με μοναδικό τρόπο. Άνετος, αν και ελαφρά κρυωμένος, έμπειρος οικοδεσπότης. Τα cds του μου φαίνονται πλέον μια φτωχή απομίμηση της ζωντανής ερμηνείας του. Με μεγάλο ατού τον πιανίστα, σώμα Οβελίξ με κεφάλι της γυναίκας του ψαρρά στον Αστερίξ και ταλέντο σε μέγεθος μενίρ. Αυτό το "τέρας" κόντεψε να κλέψει την παράσταση από τον Diego, παίζοντας όρθιος επί 20΄, σολάροντας και κάνοντας όλο το κοινό να παραληρεί. Συνδυάζουν στίχους και αποσπάσματα από το τελευταίο cd του Diego αφιερωμένο στον Picasso και τραγουδούν τις 2 Gardenias, με ρεφραίν “para ti, Picasso» Τελευταίο τραγούδι η πασίγνωστη copla La Bien Pagá. Ξαφνικά, εμφανίζεται και πάλι στη σκηνή η Merche, ντυμένη σε εκτυφλωτικό κόκκινο της φωτιάς, με το ανδαλουσιανό μαντήλι ριγμένο με τέχνη στον ώμο. Το τραγούδι μιλά για μια «καλοπληρωμένη» που κάποτε ο αγαπημένος βαρέθηκε να την πληρώνει και την αποχαιρετά με σκληρά λόγια. Η Merche λικνίζεται με σκληρή σεξουαλικότητα, κουνά τους γοφούς σε αρχαίους ρυθμούς, πραγματικά είναι απίστευτο ότι αυτή η γυναίκα είναι 63 χρόνων. Τυλίγει ελαφρά περιφρονητικά τον Diego με το μαντήλι. Το βλέμμα της διαπεραστικό. Οι μουσικοί πραγματικά «τα δίνουν όλα», για τον Diego τί να πω; Καταπληκτικός, ξεχνά το κρύωμα, ξεχνά εμάς, ζει το τραγούδι, τον ρυθμό. Στο τέλος, η Merche παίρνει το μαντήλι και αποχωρεί. Το «δέσιμο» των στίχων του τραγουδιού με τον τρόπο ερμηνείας όλων τους, ένα θέαμα αξέχαστο. Εξαιρετική παράσταση στο σύνολό της, άξιζε το ταξίδι μέχρι εκεί. Κόστος εισιτηρίου; 14 euros. Αυτές είναι οι τιμές στην Ισπανία!

Βόλτα στην Μάλαγα. Νομίζω τέταρτη σε πληθυσμό πόλη της Ισπανίας και πρωτεύουσα της Costa del Sol. Mε πρώτους κατοίκους τους Φοίνικες, στα τέλη του 8 αιώνα π.Χ. Λίγο αργότερα, ένα πέρασμα και από τους Έλληνες. Οι Καρθαγένιοι, οι Ρωμαίοι, οι Μαυριτανοί... Η Μάλαγα δε θα αποτελούσε ποτέ κύριο προορισμό ταξιδιού, αν δεν υπήρχε η συναυλία. Την περίμενα πολύ χειρότερη, πιο απρόσωπη, λόγω του έντονου τουριστικού χρώματος που την χαρακτηρίζει. Παρόλα αυτά, έχει μέρη όμορφα και με ιστορία, όπως τελικά όλες οι γωνιές του κόσμου, αρκεί ο ταξιδιώτης να θέλει να περπατήσει, να γεμίσει εικόνες, να επικοινωνήσει. Κάστρο του Gibralfaro του 11ου αιώνα, παλάτι Alcazaba του Badis, του βασιλιά «Ζiri» της Γρανάδα την εποχή των Βασιλείων της Taifa, στα μέσα του 11 αιώνα. Καθεδρικός, που έκανε σχεδόν 250 χρόνια να ολοκληρωθεί η κατασκευή του το 1782, Ρωμαϊκό Θέατρο, Μουσείο αφιερωμένο στον Picasso. Το πέρασμα των Μαυριτανών είναι πολύ έντονο και σε αυτήν την γωνιά της Ιβηρικής χερσονήσου.















Botellón στην κεντρική πλατεία της Málaga Plaza Merced, όπου βρίσκεται και το σπίτι που γεννήθηκε ο Picasso. Έχοντας διαβάσει και ακούσει πολλά για το νέο τρόπος διασκέδασης των Ισπανών (και αντίδρασης στις υψηλές τιμές γενικότερα, που βέβαια συγκριτικά με τις δικές μας είναι μια χαρά, 20-30% χαμηλότερες ανάλογα την περιοχή), που μαζεύονται στις πλατείες με ποτά και αναψυκτικά που έχουν φέρει από το σπίτι και διασκεδάζουν εκεί μέχρι τις πρωινές ώρες, ομολογώ ότι απογοητεύτηκα. Γιατί στο συγκεκριμένο botellón υπήρχε ελάχιστη συμμετοχή και καθόλου κέφι. Σε αντίθεση με την κατάσταση σε γύρω δρόμους, στα στενά της νυχτερινής ζωής της Málaga, όπου ο κόσμος έπινε, έτρωγε και κάπνιζε μέχρι τελικής πτώσης. Απαγορεύτηκε το τσιγάρο στα μαγαζιά από αρχές του χρόνου στην Ισπανία. Τα μαγαζιά χρειάζονται ειδική άδεια. ΟΚ, στα ΜΜΕ και στον κόσμο ήταν εκεί κοντά στις γιορτές των Χριστουγέννων πρώτο θέμα συζήτησης, επικρατούσε αναταραχή και αγωνία. Δεν είδα πουθενά σε αυτό το ταξίδι να μην συνεχίζουν να καπνίζουν σαν φουγάρα, παντού! Προφανώς, όλοι εφοδιάστηκαν με ειδικές άδειες και προφανώς πληρώνουν κάποιον extra φόρο.

Στο δρόμο για το Jeréz de la Frontera. Entre Ceuta y Gibraltar, όπως τραγουδά και ο Manu.

Συνεχίζεται...

9 Comments:

At May 07, 2006 12:43 AM, Blogger ci said...

(xm ώστε κι οι ιθπανοι θεριακλήδεθ ε?..)

Καλά για τον Μοναδικό τι να τολμήσω να πω κι εγώ:Ρ
Αλλά βλέπω τις φωτό βρε Χουνίτα και σκεφτομαι με τέτοια μέρη πώς να μη γράψουν τέτοια φοβερά παραμύθια?
Διαβάζοντας για Γιβραλτάρ, θυμήθηκα τον "Ναυτικό Χάρτη" κλασσικά.

Πολύ όμορφες οι παρουσιάσεις σου, γκράσιας που μας μετέφερες λίγο και μας εκεί!

 
At May 07, 2006 12:56 AM, Blogger Juanita La Quejica said...

Μακάρι να είχα "λογοτεχνική" φλέβα για να τα γράψω πιο όμορφα. Έχω την αίσθηση ότι δεν κατάφερα να μεταφέρω το συναίσθημα, κυρίως της συναυλίας. Πάντως, την ίδια περίπου γνώμη με εμένα για τα live του Diego έχει και ένας φίλος που χθες μου έλεγε ότι είχε την τύχη να τον ακούσει στην Σεβίλλη το 2001. Και όπου διαβάζω κριτικές, βλέπω πολύ θετικά σχόλια. Ας ελπίσουμε να έρθει και από τα μέρη μας κάποια στιγμή.

 
At May 07, 2006 1:55 PM, Blogger Mirandolina said...

Χουανίτα είσαι θησαυρός.

 
At May 07, 2006 4:40 PM, Blogger Juanita La Quejica said...

Μάλλον ταξιδιωτικός οδηγός Mirando, αλλά σε "εύκολους" προορισμούς, που δεν χρειάζετα να ξέρει κανείς και πολλά για να πορευτεί... Την "σκληρή" δουλειά εσύ έχεις την ειδικότητα και το κουράγιο -κυρίως- να την κάνεις.

 
At May 07, 2006 11:46 PM, Blogger Unknown said...

τι ωραία που ταξιδεύω τώρα, να 'σαι καλά, αχ προχθές σε χρειαζόμουν γιατί πέτυχα κάτι Ισπανίδες στο τραμ και μιλάγανε συνέχεια είχα στήσει αυτί καλά τα λέγανε αν και δεν είχαν σταματημώ μακάρι να μπορούσα να τα πω και γω... ;)

 
At May 08, 2006 12:59 AM, Blogger Juanita La Quejica said...

Άστα! Εγώ τα καταλαβαίνω μεν όλα, αλλά μιλάω με δυσκολία. Είναι θέμα δυνατότητας εξάσκησης. Πάντως,νομίζω ότι μιλούν πιο γρήγορα από εμάς και με λιγότερο χρώμα, πιο επίπεδα.

 
At May 08, 2006 1:02 AM, Blogger Katerina ante portas said...

Σε περασμένο άρθρο σου τό 'παμε αλλά θα το ξαναπούμε, εξαίσιο φωτορεπορτάζ!
(Να περιμένω τη bulería ; Έστω με email-) :)

 
At May 08, 2006 1:16 AM, Blogger Juanita La Quejica said...

Σε ξέχασα Κατερινιώ, το ομολογώ!
Θα επανορθώσω άμεσα!

 
At August 12, 2006 10:27 AM, Anonymous Anonymous said...

Very pretty design! Keep up the good work. Thanks.
»

 

Post a Comment

<< Home

Άνθρωποι από Καλαμπόκι

Hungry For Life

Hungry For Life