Jeréz de la Frontera

To Jeréz ονομάζεται de la Frontera (των συνόρων) γιατί εκεί χωριζόταν η Μαυριτανική από την Χριστιανική επικράτεια. Πολλές φορές άλλαξε χέρια η πόλη κατά τη διάρκεια της Reconquista. Εντυπωσιακός ο Καθεδρικός του 18ου αιώνα, με τον πίνακα του Zurbarán La Virgen Niña και το άγαλμα του Χριστού του 14ου αιώνα.

Στο δρόμο για επίσκεψη στις Bodegas (οινοποιείο) González Byass, ή αλλιώς Tio Pepe.

Ο κύριος λόγος για την επίσκεψή μας στο Jeréz ήταν τα bodegas και το γλυκό αυτό κρασί, το sherry (όπως το λένε οι Άγγλοι, παραφθορά λέξης μαυριτανικής προέλευσης) ή αλλιώς Jeréz (όπως το λένε οι Ισπανοί). Ο Σαίξπηρ σε πολλά έργα του αναφέρεται στο κρασί του Jeréz. 2 ποικιλίες σταφυλιών, - κυρίως το Palomino και Pedro Jiménez- είναι κατάλληλα για την παραγωγή του γλυκού αυτού κρασιού, που όμως παίρνουν την μοναδική γεύση μόνο σε αυτήν την μικρή περιοχή, στο τρίγωνο ανάμεσα στις πόλεις του Jeréz, του Puerto de Santa María και του Sanlúcar de Barrameda όπου το έδαφος είναι άσπρο σαν κιμωλία (albariza ισπανιστί) και βοηθά στο να αντέξουν τα αμπέλια τις 180 μέρες ήλιου του καυτού Ανδαλουσιανού καλοκαιριού .
Οι bodegas González Byass δημιουργήθηκαν το 1835 από τον ανηψιό του Tio Pepe, Μanuel María González Angel. Κάποια στιγμή που χρειάστηκε χρήματα για να επεκταθεί, συνεταιρίστηκε με τον Άγγλο Robert Blake Byass. Σήμερα, στην ανώτατη διοίκηση και μεγαλομέτοχοι αυτής της παγκόσμια γνωστής για το κρασί και το brandy της επιχείρησης είναι οι απόγονοι 4ης και 5ης γενιάς του González.

Δυστυχώς δεν προλάβαμε να επισκεφθούμε το Μουσείο των Ρολογιών, τα Αραβικά Λουτρά και το Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre, με τα διάσημα άλογα του Jeréz που χορεύουν. Η Σχολή στεγάζεται σε ιδιαίτερα εντυπωσιακό οίκημα του 19ου αιώνα, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Garnier, σχεδιαστή της Όπερας του Παρισιού.

Συνεχίζεται...

posted by Juanita La Quejica @ 6:38 PM