Για να μπορείς να με ακούσεις
POEMA 5Para que tú me oigas
mis palabras
se adelgazan a veces
como las huellas de las gaviotas en las playas.
Collar, cascabel ebrio
para tus manos suaves como las uvas.
Y las miro lejanas mis palabras.
Más que mías son tuyas.
Van trepando en mi viejo dolor como las yedras.
Ellas trepan así por las paredes húmedas.
Eres tú la culpable de este juego sangriento.
Ellas están huyendo de mi guarida oscura.
Todo lo llenas tú, todo lo llenas.
Antes que tú poblaron la soledad que ocupas,
y están acostumbradas más que tú a mi tristeza.
Ahora quiero que digan lo que quiero decirte
para que tú las oigas como quiero que me oigas.
El viento de la angustia aún las suele arrastrar.
Huracanes de sueños aún a veces las tumban.
Escuchas otras voces en mi voz dolorida.
Llanto de viejas bocas, sangre de viejas súplicas.
Ámame, compañera. No me abandones.
Sígueme. Sígueme, compañera, en esa ola de angustia.
Pero se van tiñendo con tu amor mis palabras.
Todo lo ocupas tú, todo lo ocupas.
Voy haciendo de todas un collar infinito
para tus blancas manos, suaves como las uvas.
PARA QUE TÚ ME OIGAS - PABLO NERUDA
http://www.uchile.cl/neruda/obra/obra20poemas.html
Για να μπορείς να με ακούσεις
τα λόγια μου
κάποιες φορές αδυνατίζουν
όπως τα αχνάρια των γλάρων στην ακροθαλασσιά.
Κολλιέ, μεθυσμένο κουδουνάκι
για τα απαλά χέρια σου όπως τα σταφύλια.
Και τα βλέπω να απομακρύνονται τα λόγια μου.
Περισσότερο από δικά μου, είναι δικά σου.
Φεύγουν σκαρφαλώνοντας στον παλιό πόνο μου, όπως ο κισσός.
Σκαρφαλώνουν έτσι στους υγρούς τοίχους.
Εσύ είσαι η ένοχη αυτής της ματωμένης παρτίδας.
Αυτά το σκάνε από τον σκοτεινό κρυψώνα μου.
Όλα τα γεμίζεις εσύ, όλα τα γεμίζεις.
Πριν από σένα γέμιζαν την μοναξιά που τώρα εσύ καταλαμβάνεις
και έτσι είναι συνηθισμένα περισσότερο από σένα στην θλίψη μου.
Τώρα θέλω να πουν αυτά, αυτό που θέλω να σου πω
για να μπορείς εσύ να τα ακούσεις, όπως θέλω να ακούσεις και εμένα.
Ο άνεμος της αγωνίας ακόμα τα παρασέρνει μακριά.
Τυφώνες από όνειρα ακόμα κάποιες φορές τα αναποδογυρίζουν.
Ακούς άλλες φωνές στην πονεμένη μου φωνή.
Θρήνος από γέρικα στόματα, αίμα από παλιές ικεσίες.
Αγάπα με, συντρόφισσα. Μην με εγκαταλείπεις.
Ακολούθα με. Ακολούθα με, συντρόφισσα, σε αυτό το κύμα της αγωνίας.
Αλλά φεύγουν χρωματισμένα με την αγάπη σου τα λόγια μου.
Όλα τα καταλαμβάνεις εσύ, όλα τα καταλαμβάνεις.
Φτιάχνω με όλα τα λόγια μου ένα κολλιέ άπειρο
για τα λευκά σου χέρια, απαλά όπως τα σταφύλια.
(Για την "βάρβαρη" μετάφραση, φέρω την ευθύνη.)
posted by Juanita La Quejica @ 11:46 PM
9 Comments:
bRAvo amiga!!!!:))
Καλή μας ακρόαση (γενικώς και ειδικώς!)
τι κριμα που μόνο τον ποιητή κατάλαβα!!!
Έχει υπέροχα λόγια. Το αγαπημένο μου, αν και γενικότερα η ποίηση δεν είναι για μένα, ακόμα.
Έψαξα να βρω μετάφραση στα αγγλικά στο ίντερνετ, αλλά υπήρχε μόνο ένα μικρό μέρος του.
Θα το μεταφράσω και θα σου το στείλω κατ' ιδίαν.
Δημόσια γίνονται αυτά για αριστουργήματα Juanita! Δημόσια και η Ολυμπιακή Αεροπορία όσο κι αν απέχει απρασάγγας από αριστούργημα!...
muchos gracias!!! (ελπιζω να γράφεται κάπως έτσι)
Μόνο βάρβαρη δεν είναι!!
Gracias Juanita, υπέροχο!
Μήπως να ακυρώσω τα κινέζικα τελικά και να κάνω ισπανικά;
Για μια Juanita και ένα ψίχαλο Neruda.. :))
Να μια παραπομπή για σένα:
http://community.blogspirit.com/es/poesia/
Lilly
Ξέχασα! Καλό μήνα!
Και για να αρχίσει ποιητικά, λάβε:
“My birthday began with the water -
Birds and the birds of the winged trees flying my name
Above the farms and the white horses
And I rose
In rainy autumn
And walked abroad in a shower of all my days”
‘Poem in October’ from Dylan Thomas’ Collected Poems
και για την αντιγραφή, Lilly ;)
Ξεκίνα ισπανικά εντατικά Λίλλυ και δε θα το μετανιώσεις!
Ευχαριστώ για το ποίημα, Καλό Μήνα!
Post a Comment
<< Home