Αξίες που δεν ξεφτίζουν στο χρόνο
Μετά σχεδόν 30 χρόνια, να μπορείς να συνεχίζεις να ακούς αυτήν τη φωνή, σαν να βγαίνει από τον τάφο, να μιλάει για το πράσινο γρασίδι, ένα υπέροχο ποίημα, μια εμπειρία από αυτές που αξίζει να κρατάς στο πίσω μέρος του μυαλού.
Γιατί ο Tom αν και μεγαλώνει και είναι "dead and lovely now", ακόμα και χωρίς το πιάνο του, εξακολουθεί να μπορεί να μιλά κατευθείαν στην καρδιά και στις αισθήσεις. Χωρίς παρεμβολές.
posted by Juanita La Quejica @ 3:06 AM
3 Comments:
Αδύνατο να διαφωνήσει κανείς-αν και στην παρούσα φάση καλύτερα να μείνω σε άλλο ρεπερτόριο..
Φοβάσαι μην σε πάρει μαζί του στο Green Grass o Tom ε;
Ρίξε ένα μικρό πιστολάκι που δεν πυροβολεί ποτέ, ούτε μια φορά στο τόσο, για να συνέλθεις!
Ας μας παρει μαζί του στα "χλοερά λιβάδια" γιατί και εδώ στην γαλέρα μόνο υγρασία και πολύ κουπί, να 'μουν και κοντά στην τάπα....
Post a Comment
<< Home