Γλυκά, ξινά, γλυκόξινα... για όλα τα γούστα
Άλλη μία απεικόνιση μέρους της ελληνικής πραγματικότητας είναι και τα blogs.Άλλα γλυκά στο χρώμα του πάθους...
Κάποια γλυκόξινα με πιο σκούρους τόνους και κάποιες φωτεινές αναλαμπές...
Blogs και άνθρωποι για όλα τα γούστα...
Καμμιά φορά είναι πολύ πιο αποδοτικό να φτιάχνει κανείς μαρμελάδες, τσάτνεϋς, να διαβάζει, να πηγαίνει σινεμά, να κάνει το πρώτο μπάνιο της χρονιάς, να ξεκολλά από την οθόνη και να παίρνει λίγο αέρα. Καθαρό, φρέσκο. Βοηθά στο δέρμα και όχι μόνο.
Τις συνταγές για τις φράουλες τις πήρα από τον Γαστρονόμο, το καινούργιο περιοδικό της Καθημερινής για "Μαγειρική Χωρίς Μυστικά", όπως τονίζεται στον υπότιτλο. Είναι της Εύης Βουτσινά με κάποιες αλλαγές, κυρίως στην αναλογία φρούτου-ζάχαρης.
Για μια απλή μαρμελάδα φράουλας χρησιμοποίησα 1 κιλό φρούτα και 700 γρ. άσπρη ζάχαρη. Τον χυμό 1 λεμονιού και ένα ξυλάκι κανέλας. Έβρασα για 30΄ τις φράουλες ολόκληρες με τη ζάχαρη σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας αρκετά συχνά, στη συνέχεια πρόσθεσα το λεμόνι, την κανέλα και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Άλλα 10΄και έτοιμη η μαρμελάδα. Για να βεβαιωθώ ότι είχε πήξει επαρκώς, έβαλα μια κουταλιά σε πιατάκι του καφέ το οποίο άφησα για 1΄στην κατάψυξη για να παγώσει. Έτσι φαίνεται η τελική υφή της μαρμελάδας, ενώ όταν είναι ζεστή στην κατσαρόλα ξεγελά. Ταυτόχρονα, έβρασα σε νερό τα βάζα και τα καπάκια τους, καθώς και την λαβίδα των μακαρονιών για να μπορώ να τα βγάλω από την κατσαρόλα με το καυτό νερό χωρίς να καώ. Τα στέγνωσα με καθαρό πανί και τα γέμισα με την καυτή μαρμελάδα, τα σφράγισα και τα γύρισα από την ανάποδη μέχρι να κρυώσουν. Έτσι λένε ότι διατηρούνται περισσότερο καιρό, αν και σε εμάς μάλλον δε θα παραστεί ανάγκη, γιατί ήδη χαρίσαμε τα πρώτα βάζα στον big bro που έχει γενέθλεια και τα υπόλοιπα ακολουθούν σε φίλους και αγαπημένους για άμεση κατανάλωση.
Για την γλυκόξινη μαρμελάδα-συνοδευτικό κρεάτων και τυριών όπως το ροκφόρ και τα άσπρα μαλακά τυριά που αλείφονται στο ψωμί, χρησιμοποίησα 1 κιλό φράουλες, 400 γρ. καφέ ζάχαρη και 300 γρ. λευκή ζάχαρη. Αρχικά έβρασα σε ελαφρύ σιρόπι την ζάχαρη με 2.5 ποτήρια νερό και στη συνέχεια πρόσθεσα τις φράουλες κομμένες στα 2 ή στα 3, ανάλογα το μέγεθος. Πρόσθεσα τριμμένο τζίντζερ, μπαχάρι, κανέλα, γαρίφαλα, λίγο μαύρο πιπέρι και συνέχισα το βράσιμο σε μέτρια φωτιά. Μετά από 30΄πρόσθεσα 3/4 φλυτζανιού ξίδι από κρασί και σμέουρα και λίγο brandy και σε 5' πρόσθεσα αρκετούς κόκους κόκκινου πιπεριού (που είναι γλυκό στην γεύση, στην ουσία δεν πρόκειται για πιπέρι αλλά για ένα είδος σχίνου) και έτοιμη και η γλυκόξινη. Το πρωί δεν κρατήθηκα και την προτίμησα από την γλυκιά για το πρωινό! Πώς δένει τώρα ο espresso με κόκκινο πιπέρι και ξίδι, δεν ξέρω...
Όσο για το ψευτοchutney, έγινε "εκ των ενόντων".
Την Κυριακή είχαμε αποφασίσει από μέρες να φάμε οικογενειακά και παραδοσιακά.
Αρνάκι μπούτι με πατάτες στο φούρνο είχε δείξει η ψηφοφορία με 2 προς 1.
Ξέχασα όμως ότι είχα μάθημα το πρωί και θα έλειπα και έτσι αναγκάστηκε να το μαγειρέψει ο πατέρας μου. Προς μεγάλη χαρά του ιδίου αλλά και του καλού μου, γιατί θα το έφτιαχναν με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο, σε αντίθεση με εμένα που πιθανότατα θα τους το σερβίριζα σε μια ινδικίζουσα εκδοχή.
Επειδή το αρνί ούτως ή άλλως είναι ένα φαγητό που δεν με ενθουσιάζει, το αντίθετο θα έλεγα, έπρεπε να βρω κάτι συνοδευτικό και γρήγορο που θα με βοηθούσε να το «πάω κάτω» χωρίς μεγάλη ταλαιπωρία.
Το spicy mango chutney που ήρθε από την Σκωτία πριν λίγες μέρες, είχε δυστυχώς μόλις καταναλωθεί με συνοδεία πατέ με πράσινο πιπέρι.
Ήταν όμως μια καλή ιδέα.
Τελικά κατέληξα στο ψευτοchutney που εμένα με ενθουσίασε και με βοήθησε να μην «τσακωθώ» με το αρνάκι, αλλά τους δύο άνδρες της οικογένειας τους άφησε παγερά αδιάφορους.
1 μεγάλο ώριμο μάνγκο
1 μήλο κόκκινο
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο λειωμένη
worcestershire sauce
κόκκινο κρασί (που ίσως να είναι περιττό, αφού μπαίνει το ξίδι)
ξίδι κρασιού με έντονη οξύτητα
ξίδι κρασιού με σμέουρα
chillies
ginger
αλάτι
γαρίφαλο
μπαχάρι
2 κ.σ. καφέ ζάχαρη
ελαιόλαδο
σταφίδες (θα μπορούσε να έχει, αν δεν τις είχα καταναλώσει σε στήθος κοτόπουλου με αμύγδαλα)
Σώταρα το κρεμμύδι και το σκόρδο σε ελαιόλαδο μέχρι να μαλακώσουν.
Έσβησα με το κόκκινο κρασί.
Προσέθεσα κομμένα το μάνγκο και το μήλο και έριξα και τα υπόλοιπα υλικά, εκτός της ζάχαρης. Μαγείρεψα σε χαμηλή φωτιά για 30΄. Προς το τέλος πρόσθεσα τη ζάχαρη, γιατί μου φάνηκε κάπως άνοστο. Οι σταφίδες μάλλον του έλειπαν, αν πάλι χρησιμοποιούσα ροδάκινο αντί για μήλο πιστεύω ότι θα γινόταν ακόμα καλύτερο.
Αυτή η ... ας πούμε σάλτσα συνοδεύει αρνί, χοιρινο, μπαίνει σε σάντουϊτς με αλλαντικά και τα απογειώνει, ταιριάζει πολύ με πουλερικά και εμπλουτίζει ένα σκέτο ρύζι, ίσως με την συνοδεία κάποιου ξηρού καρπού.
posted by Juanita La Quejica @ 11:46 PM
23 Comments:
Ένα WOW στο 4 παρακαλώ!!!
Έγραψες Χουνίτα!! Πολύ εύστοχος ο παραλληλισμός με τα των μπλογκς, και ο καθένας ό,τι θέλει διαλέγει και παιρνει:D
Εγώ πάντως παίρνω τις γλυκές φραουλίτσες, γενικώς οι μαρμελάδες και τα γλυκά του κουταλιού είναι μια υπέροχη διαδικασία, από αυτές που σε κάνουν να εκτιμάς το πραγματικό νόημα της κουζίνας.
Ειδικά για μένα που είχα την τύχη να μεγαλώσω σε πραγματική γειτονιά, μόνο να διαβάζω γι'αυτά συγκινούμαι πάντα!
12 points λοιπόν και ..σλουρπ!!
Στο πατρικό μου πάντα υπήρχαν χειροποίητες μαρμελάδες, ακόμα και όταν η μαμά δεν υπήρχε πια. Τώρα βέβαια λόγω προβλημάτων υγείας ο μπαμπάς αναγκάστηκε να τις περιορίσει στις έτοιμες με ασπαρτάμη.
Εγώ πάλι ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη προτίμηση στις μαρμελάδες αυτές, πέραν των όμορφων αναμνήσεων κατά την διάρκεια προετοιμασίας, συνδεδεμένων με καλοκαίρι στην εξοχή.
Μέχρι που κάποια στιγμή έφτιαξα μόνη μου την πρώτη μαρμελάδα φράουλα, με μισή ποσότητα ζάχαρης από αυτήν που έβαζε η μητέρα και οι θείες μου (γι αυτό δεν μου άρεσαν γαμώτο, πετιμέζι τις έκαναν για να διατηρήσουν τις απίστευτες ποσότητες που έφτιαχναν!), η οποία βέβαια έγινε στόκος, γιατί περίμενα να πήξει όσο έβραζε. Οπότε, όταν κρύωσε, ούτε με μαχαίρι δεν κοβόταν.
Μου κάνει εντύπωση η χαρά που δίνει ένα βάζο χειροποίητης μαρμελάδας. Κοίτα πόσα πράγματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν κομμάτι της καθημερινότητας, τώρα τείνουν να γίνουν μουσειακό είδος, λόγω έλλειψης χρόνου και φορτωμένου καθημερινού προγράμματος μιας οικογένειας.
Μη ξύνετε πληγές!
Μη ξύνετε πληγές!
Απ' τα Χριστούγεννα που αποφάσισα χωρίς καμιά ιδιαίτερη "σοβαρή" αιτία, να περιορίσω στο ελάχιστο την προμήθεια του οργανισμού μου σε υδατάνθρακες, και μάλιστα αυτό να το θεωρήσω δεδομένο για το υπόλοιπο του βίου μου, όποτε διαβάζω φωτοκείμενα σαν το δικό σου, οι σιελογόνοι πιάνουν δουλειά. Φράουλες; Κεράσια; Καίσια; (μικρά βερύκοκα) τρώω με τη σέσουλα. Κι όταν θέλω να τα πιώ κοπανάω τα πιο ώριμα στο μπλέντερ, σκέτα.
Καλή βδομάδα μανταμίτσα!
Και μπλέντερ; Προκομένος ακούγεσαι! Ο καλός μου βαριέται ακόμα και να τα πλύνει τα φρούτα. Καλημέρα 0 comments, Citro!
Πω-πω μωρέ Juanita ... και δεν έχω χρόνο να την κάνω (γιατί τρέχω και δεν φτάνω, ξέρεις τώρα...).
Έφτιαξα όμως εξαιρετικά κουλουράκια πορτοκαλιού κανέλας. Και χοιρινό με πατάτες, πορτοκάλι (χυμό & φλούδα) φασκόμηλο, πιπέρι & κόλιανδρο και έτσι αισθάνομαι καλά για τούτο το Σαββατοκύριακο.
Τις κατέγραψα όμως τις ρετσέτες σου, γιατί του χρόνου μπορεί τα πράγματα να είναι καλύτερα. Ποιός ξέρει.
Αντε σύντομα και σε γλυκό σταφύλι!
Εξαιρετικές!
Eλπίζω του χρόνου να περνάς τα Σαββατοκύριακα ζεσταίνοντας μπουκάλια με γάλα Λόπε μου!
Καλησπέρα σας, ευχαριστούμε για τις ευχές σας στο ξεκίνημά μας. Ελπίζουμε να δώσουμε και εμείς ένα καλό site κοντά σας.
Καλή μας Μέρα!
Οι μαρμελάδες έγιναν με αγάπη, γιατί ήθελα να τις χαρίσω σε 2 δικούς μου ανθρώπους που έχουν σήμερα γενέθλεια: τον big and only bro και την Κατερίνα, στενή μου φίλη από την 1η γυμνασίου.
Να Χαιρόμαστε τους αγαπημένους μας, με ή χωρίς γενέθλεια. Και κυρίως, να τους δείχνουμε και να τους μιλάμε για την αγάπη μας, όσο υπάρχει καιρός.
Καλημέρα Juanita μου! Σε συγχαίρω παιδί μου για την πολυπραγμοσύνη σου, αλλά και τις ευγενικές σου σκέψεις! Ό,τι αντανακλά αγάπη, λάμπει. Κοπιάρω επιτόπου! Ίσως χρησιμοποιήσω αμπαρρόριζα.
Κατερίνα, η συνονόματή σου που έχει γενέθλεια σήμερα την χρησιμοποιεί πολύ στα γλυκά και κατά καιρούς με εφοδιάζει και εμένα. Πρέπει να θυμηθώ να της ζητήσω λίγη από τη φετινή σοδειά.
Jorgito, un besito para ti.
Xρόνια της πολλά, να τη χαίρεσαι και να σε χαίρεται πιστή φίλη της, ως τα βαθιά σας γεράματα, σαν τις γριούλες του ανέκδοτου να φθάσετε!
Φιλάκια!
Χρόνια Πολλά και καλά, να τους χαίρεσαι!!!! Κι αυτοί να'ναι καλά να σε χαίρονται;))
Μερσί, τέλειο το Mojito :D
Citro, από τόσο νωρίς κούκλα μου τα τσούζουμε; Στην υγειά των εορταζόντων λοιπόν!
να τους χαίρεσαι, χουανιτάκι. στην υγειά σας.
Ευχαριστώ!
Nωρίς?? Πριν λίγο άκουγα me voy a las dos :D
Κι εγώ! Και θυμήθηκα... αυτό ήταν το κλικ για μένα, αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι. 6 παρά, λίγη ώρα πριν βγουν τα πρώτα αποτελέσματα των εκλογών. Το θεώρησα καλό οιωνό, σημαδιακό, φαντάστηκα αμέσως τον Σημίτη να το τραγουδά και γέμισα ελπίδα ότι επιτέλους θα ξεκουμπιζόταν. Αυτός έφυγε, αλλά όχι και η μαύρη σκιά που άφησε πίσω του.
Ο Marcelino εκπληκτικός ε; Αν έχω καταλάβει καλά από τα λόγια, βρίζει αυτόν με τον οποίο έπαιζαν μαζί μουσική, επειδή του φέρθηκε σκάρτα.
Juanita, όταν τα δώρα που κάνεις στους συγγενείς και φίλους φτιάχνονται απο τα χεράκια σου έχουν άλλη αξία. Αλλη είναι αυτή η αγάπη που δεν σε κουράζει, αντίθετα τυλίγεται μέσα στην προσφορά και δημιουργία. Να τους χαίρεσαι@
Σε ευχαριστώ Μαρινάκι, έτσι νοιώθω και εγώ. Ότι γενικότερα όταν κάτι γίνεται με αγάπη δεν κουράζει, αντίθετα αναζωογονεί.
Ego pou ta dokimasa mporo na po oti ine katapliktika!!!
Fraoulitsa me creals to proi. Foveros sindiasmos
D.
I love your website. It has a lot of great pictures and is very informative.
»
xm, Where did you find the mango in Greece?!
anyway, skeftomai na dokimasw na ftiaxw to chutney...
Apo ta agapemena edesmata.
Δεν ξέρω σε ποιά πόλη ζεις, πάντως στην Αθήνα μάνγκο βρίσκεις εδώ και αρκετά χρόνια παντού.
Προσωπικά τα αγοράζω από το τμήμα μαναβικής στον Σκλαβενίτη της γειτονιάς μου.
Post a Comment
<< Home