Coplas por la muerte de su padre - Jorge Manrique (1440-1479)
Recuerde el alma dormida,avive el seso y despierte
contemplando
cómo se pasa la vida,
cómo se viene la muerte 5
tan callando,
cuán presto se va el placer,
cómo, después de acordado,
da dolor;
cómo, a nuestro parecer, 10
cualquiera tiempo pasado
fue mejor.
Pues si vemos lo presente
cómo en un punto se es ido
y acabado, 15
si juzgamos sabiamente,
daremos lo no venido
por pasado.
No se engañe nadie, no,
pensando que ha de durar 20
lo que espera,
más que duró lo que vio
porque todo ha de pasar
por tal manera.
Nuestras vidas son los ríos 25
que van a dar en la mar,
que es el morir;
allí van los señoríos
derechos a se acabar
y consumir; 30
allí los ríos caudales,
allí los otros medianos
y más chicos,
y llegados, son iguales
los que viven por sus manos 35
y los ricos.
....
Fin:
Así, con tal entender,
todos sentidos humanos 470
conservados,
cercado de su mujer
y de sus hijos y hermanos
y criados,
dio el alma a quien se la dio 475
(en cual la dio en el cielo
en su gloria),
que aunque la vida perdió
dejónos harto consuelo
su memoria. 480
Ολόκληρο το ποίημα καθώς και η αγγλική μετάφραση...
http://users.ipfw.edu/jehle/poesia/coplaspo.htm
posted by Juanita La Quejica @ 12:14 AM
7 Comments:
CANCIÓN
Con dolorido cuidado,
desgrado, pena y dolor,
parto yo, triste amador
d'amores desamparado,
d'amores, que no d'amor.
Y el corazón enemigo
de lo que mi vida quiere,
ni halla vida, ni muere,
ni queda, ni va conmigo:
sin ventura, desdichado,
sin consuelo, sin favor,
parto yo triste amador,
d'amores desamparado,
d'amores, que no d'amor.
QUIEN NO ESTUVIERE EN PRESENCIA...
Quien no estuviere en presencia,
no tenga fe en confianza,
pues son olvido y mudanza
las condiciones de ausencia.
Quien quisiere ser amado,
trabaje por ser presente,
que cuan presto fuere ausente,
tan presto será olvidado:
y pierda toda esperanza
quien no estuviere en presencia,
pues son olvido y mudanza
las condiciones de ausencia.
Επειδή περνάω και ξαναπερνάω σήμερα και το διαβάζω : υποθέτω κάτι κλασσικό ε? Υπέροχο πάντως..
θα σου ήταν εύκολο να γίνει μια μετάφραση... ξέρω ότι σίγουρα θα χάσει αλλά κάτι θα πιάσουμε και μεις οι κοινοί θνητοί ;)
Μετάφραση; Σε 400 τόσους στίχους, όταν περιμένουν 3 εργασίες που έπρεπε να είχαν γίνει χθες;
Αν κοιτάξεις στο link street spirit, υπάρχει η μετάφραση στα αγγλικά, το καλύτερο που μπορεί να γίνει προς το παρόν δυστυχώς!
Λεμονιά, δίκιο έχεις. Γραμμένο τον Μεσαίωνα, δεύτερο μισό του XV αιώνα, Ισπανός ο συγγραφέας. Ένα από τα σημαντικότερα ποιήματα της καστιγιάνικης γλώσσας, εμπνευσμένο από τον θάνατο του πατέρα του Jorge Manrique. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει μελοποιηθεί ουκ ολίγες φορές.
Το περίεργο είναι ότι πριν από αυτό το ποίημα, ο Manrique δεν είχε γράψει τίποτα σπουδαίο. Και μετά δεν πρόλαβε, γιατί 3 χρόνια αργότερα έπεσε "ηρωικά" στο πεδίο της μάχης. Ο συγγραφέας, θέλοντας να δοξάσει την μνήμη του πατέρα του μέσα από αυτό το ποίημα, έγινε τελικά ο ίδιος αθάνατος!
Χμ..οκ κατάλαβα. Σου αρέσει πολύ! Άρα να μην πω ότι δεν έγραψε μετά και πριν γιατί τα έγραψε όλα σε ένα, ε?:D
ΧΑΧΑ! Δεν μπορώ να πω ότι τρελλαίνομαι γενικότερα για ποίηση, είναι πάντως ένα σημαντικό κομμάτι της Ισπανικής Λογοτεχνίας, με την οποία "παλεύω" φέτος... Και η έμπνευσή του είναι κάτι που αγγίζει όλους, ο χαμός του γονιού.
Post a Comment
<< Home