Wednesday, March 01, 2006

Μήπως να οργανώναμε και εμείς τέτοιους αγώνες στο Καρναβάλι;

Οι ιθαγενείς Νahua της Zitlala στην πολιτεία του Guerrero στο México, γιορτάζουν το καρναβάλι με μπουνίδια!Δεκάδες άνθρωποι, ακόμα και ηλικιωμένοι και παιδιά, μαζεύονται στην κεντρική πλατεία του χωριού την "Τρίτη του Καρναβαλιού", κάνουν ένα κύκλο και μέσα σε αυτόν οι συμμετέχοντες αρχίζουν να παίζουν ξύλο. Ηλικίες; Από 5 ως 70 χρόνων.
Δεν υπάρχουν κόντρες και αντιπαλότητες σε αυτό το ξύλο, το κάνουν για το κέφι τους. Την στιγμή της πάλης, βήμα με βήμα, μπουνιά με μπουνιά, τα πνεύματα οξύνονται, ο θυμός εκφράζεται στα μάτια των αυτοσχέδιων μποξέρ και βρίσκει διέξοδο στα χέρια, ο κόσμος γύρω συμμετέχει με ενθουσιώδεις φωνές για να εμψυχώσει τα παιδιά του, τους φίλους και τους συγχωριανούς. Καθαρίζει το μυαλό και το πνεύμα από την εσωτερική πίεση. Αυτός είναι τουλάχιστον ο στόχος και για όσους παίρνουν μέρος στο ξύλο, αλλά και για όσους παρακολουθούν τον αγώνα."Πρόκειται για ένα έθιμο που το κρατούμε από την εποχή των μακρινών προγόνων, είναι καθαρή παράδοση" λέει η υπερήλικη Josefina, που παρακολουθεί το θέαμα από την ασφάλεια του μπαλκονιού του Δημαρχείου. Δεν υπάρχει χρονικό όριο, το ξύλο μπορεί να κρατήσει ως και 30 λεπτά, ανάλογα με το πόσο αντέχουν οι συμμετέχοντες. Οι κανόνες είναι απλοί. Μόνο μπουνιές, απαγορεύονται λαβές ή επίθεση με τα πόδια και αν ένας αντίπαλος πέσει στο έδαφος, ο άλλος πρέπει να περιμένει να σηκωθεί για να συνεχίσουν τον αγώνα. Συνήθως, περισσότερα από 30 ζευγάρια, έχοντας πριν πιει αρκετό mezcal, κάτω από την μουσική των ταμπούρλων και της τρομπέτας, κρατώντας τα έθιμα του χωριού, αρχίζουν τις μπουνιές. Ο απολογισμός σε τραύματα είναι πρησμένα και μαυρισμένα μάτια, κόκκινο στόμα και μύτη, και η γιορτή συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Στο τέλος κανείς δεν έχει το κουράγιο να κρατήσει κακία, από το πολύ ξύλο και το αλκοόλ και ανανεώνουν το ραντεβού για την επόμενη χρονιά.Η Zitlala, έχει 18.000 κατοίκους, ιθαγενείς στην πλειοψηφία και η ονομασία της προέρχεται από την λέξη citlalan της διαλέκτου náhualt, που σημαίνει "τόπος των αστεριών".

17 Comments:

At March 01, 2006 11:17 AM, Blogger ci said...

Yo! Me left hand rulez! :PP

Καλό μήνα να έχουμε, χρόνια πολλά στους καρνάβαλους:D
(Συμπυκνωμένο απόσταγμα καφεΐνης σάς βρίσκεται σενιορίτα?)

 
At March 01, 2006 11:30 AM, Blogger Juanita La Quejica said...

Όχι, δυστυχώς! Κάτι σε βασιλικό πολτό ίσως;

 
At March 01, 2006 11:31 AM, Blogger Mirandolina said...

Με την άδειά σας, δε θα λάβω μέρος!

Καλό μήνα κι από δω.

 
At March 01, 2006 12:23 PM, Blogger Αθήναιος said...

" Μήπως να διοργανώναμε κ εμείς τέτοιους αγώνες στο Καρναβάλι;"

Αυτό που κάνουμε με τα ρόπαλα, μοιάζει καπως.

 
At March 01, 2006 12:37 PM, Blogger mindstripper said...

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Ni puta idea. Αν έφερνα στο μυαλό μου συγκεκριμένα πρόσωπα, ίσως και να το δοκίμαζα το σπορ. Τί Fight club και αηδίες... :-P

Καλημέρα και καλό μήνα Χουανίτα μας. :-)

 
At March 01, 2006 2:23 PM, Blogger Juanita La Quejica said...

Άσχετο, αλλά μου άρεσε και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Έχει και υπέροχο τραγούδι bonus για ένα όμορφο ξεκίνημα του Μάρτη:
http://nanakos.blogspot.com, το κείμενο με τίτλο "Ευτυχία είναι..."

 
At March 01, 2006 2:58 PM, Blogger snikolas said...

Ο οδοντίατρος του χωριού πρέπει να έχει βγάλει τρελά λεφτά με τα μπουνίδια που πέφτουν κάθε χρόνο!!!

 
At March 01, 2006 3:25 PM, Blogger Katerina ante portas said...

Tα μουτζουρώματα, τα αλευρώμαται και η ροπαλοφορία έχει μια κάποια ρίζα υφέρπουσας βίας, Juanita-κι μου, δεν νομίζεις? :)

 
At March 01, 2006 3:50 PM, Blogger Juanita La Quejica said...

Δίκιο έχεις Κατερίνα, όπως και ο Αθήναιος. Υπάρχουν κάποιες μικρές ομοιότητες στην πρόθεση των εθίμων τουλάχιστον. Εξάλλου, όλοι στο ίδιο "είδος" ανήκουμε τελικά.
Οι μικρές διαφορές είναι αυτές που δίνουν την ξεχωριστή προσωπικότητα σε ένα λαό, ένα έθνος, έναν άνθρωπο, ακόμα και σε έναν οργανισμό-επιχείρηση.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, θαρρώ ότι οι ιθαγενείς της Zitlala "ζουν" πιο έντονα τα έθιμά τους γιατί δεν έχουν το μακιγιάζ των "πολιτισμένων χωρών", προς το παρόν τουλάχιστον.
Νίκο, λες να υπάρχει εκεί οδοντίατρος; 18.000 κάτοικοι, δίκιο έχεις, θα υπάρχει σίγουρα. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα στις κοινότητες των ιθαγενών είναι αυτό της περίθαλψης.
Λεμονιά, Mirando, Idea querida, Mind σας φιλώ.

 
At March 01, 2006 7:50 PM, Blogger ci said...

Hola ni puta idea και καλώς μας ήρθες - η "νονά" όπως πάντα ήταν σε φόρμα:D

Για τα ρόπαλα να συμπληρώσω ότι μου θυμίζουν Πάτρα - Απόκριες μια χρονιά όλο κι όλο πέρασα εκεί,και δεν φαντάζομαι να το ξανακάνω.
Αντίθετα με όλες τις άλλες φορές που πήγα και σχεδόν την ερωτεύτηκα (α ναι, από αλλού ξεκινήσαμε:D )

Καλή μας Άνοιξη και πάλι!

 
At March 01, 2006 8:17 PM, Blogger πολυβιος said...

καλό μήνα, χουανίτα. και μένα με πιάνει κάπου-κάπου μια απίστευτη όρεξη να πλακωθώ με κάποιους αλλά συγκρατούμαι (άσε που έχω να παίξω ξύλο από το λύκειο). συμφωνώ, λοιπόν με την πρότασή σου.

 
At March 01, 2006 8:44 PM, Blogger Filotas said...

Που τα βρίσκεις βρε juanita? Με φαίνεται πως θα κάνω κι εγώ αίτηση στο Ε.Α.Π.!... Καλό μήνα!

 
At March 01, 2006 9:22 PM, Blogger Juanita La Quejica said...

Angelito, σιγά μην μας μαθαίνουν τέτοια βρε στο ΕΑΠ! Στην Ελλάδα ζούμε, δεν το έχεις πάρει χαμπάρι καλέ μου; Αν δεν έχεις "νύχια" να ξυστείς, άστα. Ξεκίνα μαθήματα ισπανικών εντατικά και να δεις σε τί μαγικούς κόσμους θα μπεις. Ειδικά εσύ, που το θέλεις κιόλας...
Λεμονιά, τί έχουμε να ακούσουμε τώρα που μπαίνει η Άνοιξη και σε βρίσκει και ερωτευμένη! Προχώρα! Για το ni puta idea τώρα, τί φταίω εγώ; Την ρώταγα πως θέλει να ονομάσει το μπλογκ της και μου έλεγε ότι δεν έχει ιδέα. Πολύ θέλει; ΧΑΧΑ!
Πολύβιε, ελπίζω να μην θελήσεις να ξεκαθαρίσεις τους λογαριασμούς σου μαζεμένους πριν μετακομίσεις!

 
At March 01, 2006 9:28 PM, Blogger lemon said...

Συγνώμη για το λίγο άσχετο του σχολίου μου, εδώ και καιρό θέλω να σου το πώ Χουανίτα, αλλα τωρα έλαβα αφορμή απ αυτό: Υπάρχουν κάποιες μικρές ομοιότητες στην πρόθεση των εθίμων τουλάχιστον.

Αυτο το έθιμο της μέρας των νεκρών, που συν-τρώνε με τους νεκρούς τους τους και κάνουν γλέντια με λουλούδια στα νεκροταφεία στο Μεξικό, τόχουνε και οι δικοί μας οι Πόντιοι, μου τάλεγε μια μέρα η μαμά μου... Δεν είναι του παρόντος να το αναλύσω (πρέπει να ρωτήσω, εξάλλου) αλλά πολύ θα ήθελα να διασταυρώσουμε γνώσεις πάνω σ αυτό. Ασε που νομίζω οτι μάλλον είναι και κάπως πιο παγκόσμιο απο όσο νομίζουμε..

 
At March 01, 2006 11:01 PM, Blogger Juanita La Quejica said...

Lemon, διάβασε αν θες για την Μέρα των Νεκρών εδώ: http://juanitalaquejica.blogspot.com/2005_11_01_juanitalaquejica_archive.html
Ψάξε στις 2 Νοεμβρίου.
Επίσης κοίτα εδώ http://www.hungry.gr/getarticle.asp?table=forum&id=2999 και του χρόνου πάμε αν θέλεις παρέα για να πάρεις μια "γεύση".
Εδώ http://www.hungry.gr/getarticle.asp?id=2430&coms=yes#comen θα δεις ότι και άλλοι κάνουν -σωστά- αυτήν την σύνδεση.

 
At March 02, 2006 3:36 PM, Blogger Marina said...

Η ιδέα να οργανωθούν τέτοιοι αγώνες και στην Ελλάδα είναι υπέροχη!. Φαντάσου να πλακώνονται οι δημοσιογράφοι στα κανάλια ΚΑΙ με μπουνιές..να δέρνονται οι παπάδες με τους ροκάδες, με πολιτικούς, με πολίτες, Μενεγάκη - Κορομηλά 2-1, ή Βίσση-Παπαρίζου 0-1..
Το κάγκελλο της Ελλάδας!
Καλή αποκριά

 
At March 03, 2006 12:15 AM, Blogger Unknown said...

τι άλλο να περιμένεις από τον τόπο των αστεριών;;;)

 

Post a Comment

<< Home

Άνθρωποι από Καλαμπόκι

Hungry For Life

Hungry For Life