Sunday, October 23, 2005

Eίμαστε... Τρεμάμενη Σάρκα


Carne Trémula (Τρεμάμενη Σάρκα):
ταινία του 97, σενάριο και σκηνοθεσία του Pedro Almodóvar. Πήραν μέρος οι Francesca Neri, Javier Bardem, Liberto Rabal, Angela Molina, José Sancho, Penélope Cruz και Pilar Bardem. Μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να είναι η αγαπημένη μου ταινία από όσες έχει σκηνοθετήσει ο Almodóvar, ίσως γιατί σηματαδότησε την αρχή της ωριμότητάς του και της απομάκρυνσης από την Movida Madrileña, της οποίας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς και εκφραστές. Δεν υπήρχε πια και λόγος ύπαρξής της Movida σε ένα οργανωμένο δημοκρατικό καθεστώς, καθώς δημιουργήθηκε στις αρχές του 80 από την ανάγκη των καλλιτεχνών -και όχι μόνο- να δώσουν μια πολιτική απάντηση σε μια Ισπανία που μόλις είχε ελευθερωθεί από μια αναχρονιστική δικτατορία και χρειαζόταν καινούργιο καθαρό και ελεύθερο αέρα.
Το πιο δυνατό σημείο της ταινίας κατά τη γνώμη μου είναι η μουσική της. Εκεί πρωτάκουσα το Somos, από την θεϊκή Chavela Vargas και εκεί πρωτακούστηκε σε ευρύ κοινό ο Duquende, o αγαπημένος -από πιτσιρίκος ακόμα- τραγουδιστής του θρύλου του flamenco Camarón de la Isla, στο El Rosario De Mi Madre.


Somos (Είμαστε):
bolero δυναμίτης του Αργεντινού Mario Clavel, ερμηνεύτηκε από πολλούς λατινοαμερικάνους, αλλά κυρίως έγινε αρχικά γνωστό από την φωνή του Antonio Machín. Σύμφωνα με τον Clavel το bolero είναι ο ρυθμός, το είδος και η πιο όμορφη έκφραση του ρομαντικού τραγουδιού (canción romántica) που κυριάρχησε στην Λατινική Αμερική τον προηγούμενο αιώνα.
Το κύριο θέμα του bolero είναι χωρίς αμφιβολία η αγάπη σε όλες τις μορφές και τις φάσεις της. Στο Somos η αγάπη είναι απαγορευμένη και όταν ολοκληρώνεται με την ένωση των εραστών οδηγεί στο θάνατο, καθώς η συμβίωση είναι ανεύφικτη. Ένας θάνατος πραγματικός ή συμβολικός, η κεντρική ιδέα του Τριστάνου και της Ιζόλδης, του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας. Στην ταινία του Almodóvar υπάρχει ευτυχέστερο τέλος, το τραγούδι ακούγεται την στιγμή που οι ερωτευμένοι καταφέρνουν να ζήσουν τον απαγορευμένο έρωτά τους για πρώτη φορά σε μια αρκετά ποιητική λήψη που απογειώνεται αν κάποιος μπορεί να καταλάβει τα λόγια του τραγουδιού που την συνοδεύει ηχητικά.

Somos-Antonio Machín

Somos-Chavela Vargas

Después que nos besamos
con el alma y con la vida,
te fuiste por la noche
de aquella despedida...
Y yo sentí que al irte
mi pecho sollozaba
la confidencia triste
de nuestro amor así...

Somos un sueño imposible que busca la noche
para olvidarse del mundo, del tiempo, y de todo...
Somos en nuestra quimera doliente y querida
dos hojas que el viento juntó en el otoño... Ay!
(Είμαστε ένα όνειρο αδύνατο που ψάχνει μέσα στην νύχτα
να ξεχαστεί από τον κόσμο, τον χρόνο και από όλα...
Είμαστε στη δική μας πονεμένη και αγαπημένη χίμαιρα
σα δύο φύλλα που ο άνεμος ένωσε το φθινόπωρο.)


Somos dos seres en uno que amando se muere
para guardar en secreto lo mucho que quiere...
pero, ¿qué importa la vida con esta separación?
Somos dos gotas de llanto en una canción!
(Είμαστε δύο υπάρξεις σε μία που αγαπώντας πεθαίνει
για να κρατήσει μυστικό το πόσο αγαπά...
Όμως, τί αξίζει η ζωή με αυτόν τον χωρισμό;
Είμαστε δύο σταγόνες θρήνου σε ένα τραγούδι!)


Nada más, eso somos,
nada más!
(Τίποτα άλλο, αυτό μόνο είμαστε, τίποτα άλλο!)

YΓ. Το πρώτο μάθημα Πολιτισμού της Λατινικής Αμερικής "έκλεισε" με τρυπίτσες στον προφυλακτήρα ενός ταξιτζή. Πιάνεται άραγε για ατύχημα αν το χτυπημένο αυτοκίνητο είναι αθηναϊκό ταξί; Μπα... σε τελική ανάλυση, αν ήμασταν στην Κολομβία το πολύ πολύ να είχα βγάλει το πιστόλι και να τον είχα καθαρίσει που σταμάτησε απότομα, για να μάθει να κόβει έτσι άγαρμπα την κυκλοφορία! Ενώ σαν πολιτισμένη Ευρωπαία, απλά τον ταρακούνησα ελαφρά, εννοείται ότι το σκατούλι μου δεν έπαθε τίποτα! Καλά πήγε η μέρα, Juanita-tarifas 1-0!

9 Comments:

At October 24, 2005 12:06 AM, Blogger ReyCorazón said...

Αχ, Juanita, αξίζει να σε μαλώσει κανείς. Με το φεστιβάλ λατινοαμερικάνικων ταινιών στο Τριανόν και το Μικρόκοσμο να έχει αρχίσει από την περασμένη Πέμπτη εσύ ασχολείσαι με... τον Almodóvar;
22 εξαιρετικές ταινίες από 9 χώρες που προλαβαίνεις ακόμη κάποιες από αυτές να τις δεις μέχρι την Τετάρτη. Αμαρτία να τις χάσεις.

 
At October 24, 2005 9:29 AM, Blogger Juanita La Quejica said...

Πώς ήταν δυνατόν να τις χάσω Rey;

Περιμένω να τελειώσει το Φεστιβάλ για να σχολιάσω όσες πρόλαβα να δω. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι Σάββατο βράδυ, ενώ περίμενα να γίνεται το αδιαχώρητο στο Τριανόν, το σινεμά ήταν κατά το 1/3 άδειο. Ίσως δεν είχε γίνει αρκετή ενημέρωση και διαφήμιση, εγώ ας πούμε το έμαθα μόλις την Παρασκευή. Bar "El Chino" σήμερα.

Το συγκεκριμένο post γράφτηκε ουσιαστικά για το Somos, γιατί πάνω από όλα για μένα είναι η μουσική. Οπότε, κοντά στον βασιλικό του Bolerazo, ποτίστηκε και η γλάστρα του Pedro.

Καλημερούδια!

 
At October 24, 2005 10:52 AM, Blogger ci said...

Αχ εγώ τώρα με το somos ξέρεις τι θυμήθηκα...Muchas gracias juanita!

somos un sueno imposible que busca la noche

 
At October 24, 2005 11:54 AM, Blogger Filotas said...

Να έρθει το φεστιβάλ αυτό και στην Δράμα, πάραυτα...Καλημέρες!

 
At October 24, 2005 12:04 PM, Blogger Juanita La Quejica said...

Μαζί σου Angelito! Θα έβρισκες σίγουρα και εσύ και η Λεμονιά πολλές ταινίες που θα σας άγγιζαν.

 
At October 24, 2005 1:20 PM, Blogger τσέλιγκας said...

Ενώ υπάρχει αρκετός κόσμος πιστεύω που θα τον ενδιέφερε ένα τέτοιο φεστιβάλ, δυστυχώς δεν προβάλεται όσο θα έπρεπε με απογοητευτικά πολλές φορές αποτελέσματα που οδηγούν ίσως και στη ματαίωση αντίστοιχων εκδηλώσεων πολλές φορές. Είναι κρίμα.

 
At October 24, 2005 1:33 PM, Blogger Juanita La Quejica said...

Συμφωνώ 100% Τσέλιγκα.

 
At October 24, 2005 3:20 PM, Blogger nonplayer said...

Τι ωραίες ταινίες βλέπαμε στο Τριανόν, στα χρόνια της Ελλάδας...

Επίσης, χουανίτα, έχω να πω ότι μεταφράζεις πολύ ωραία!

 
At October 24, 2005 3:41 PM, Blogger Juanita La Quejica said...

Gracias Μαίανδρε.

 

Post a Comment

<< Home

Άνθρωποι από Καλαμπόκι

Hungry For Life

Hungry For Life