To be continued!

H συνέχεια στο Sobreviviendo...

posted by Juanita La Quejica @ 1:32 PM 6 comments

Να παίξουν τα λαούτα για την Αστέρω*

Τα λαούτα του Albaicín της Granada παίζουν για το αστέρι* του Enrique Morente, την 25χρονη Estrella. Η φωνή της μπορεί ακόμα να μην έχει αποκτήσει αυτήν την βαθειά χροιά που έρχεται με την ωριμότητα και απαιτείται για την ιδιαίτερη ερμηνεία του flamenco puro, έχει πάντως το ταλέντο, τα γονίδια αλλά και τις γνώσεις για να εξελιχθεί σε σπουδαία cantaora μεγαλώνοντας.


Εδώ τραγουδά μία Zambra, σε μουσική από το El gitanillo errante του Luis Mejías. "Φύγε από το παράθυρο γιατί θέλω να αναπνεύσω. Η ανάσα μου όμως είναι από φωτιά και μπορεί να καείς." Και συνεχίζει με πείσμα, απελπισία, πάθος: "Τί θέλεις από μένα; Τί θέλεις από μένα; Όταν ακόμα και το νερό που πίνω, πρέπει να το ζητήσω από σένα;"... Η zambra έχει τις ρίζες της σε μοζαραβικά ακούσματα, στις jarchas αλλά και σε παλιά σεφαραδίτικα τραγούδια. Οι ρίζες και το παρελθόν μιας χώρας, «κλεισμένα» σε ένα χορό του δρόμου και ένα τραγούδι: Μαυριτανοί, Ισπανοί, Εβραίοι σε μία αρμονική –για αρκετούς αιώνες- συνύπαρξη. Στην πιο πρόσφατη ιστορία, ιδιαίτερα αγαπητή έγινε η zambra γύρω στο 1940-50, με τον Manolo Caracol και την Lola Flores να ξεχωρίζουν και τότε απέκτησε μια θεατρική μορφή. Σήμερα η αρχικά μαυριτάνικη γιορτή και αργότερα ο παλιός χορός που αποτελείτο από τρία μέρη (alboreá, cachucha και mosca) που συμβολίζουν τις σημαντικές στιγμές του τσιγγάνικου γάμου έχει εξελιχθεί σε ένα ιδιαίτερα τουριστικό θέαμα από τους gitanos της Ανδαλουσίας, στις σπηλιές του Sacromonte στην Granada. Εκεί που η María La Canestera στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα γέμιζε θαυμασμό με την zambra και το χορό της από τους ανθρώπους της τέχνης και του θεάματος ως και τον βασιλιά Alfonso XIII, που θεωρούσαν υποχρεωτική τη στάση στην σπηλιά της για να πάρουν μια γεύση από μια μοναδική καλλιτέχνιδα του flamenco.

Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα και στην Estrella Morente. Τραγουδίστρια του flamenco, γέννημα θρέμμα granaína, κόρη του Δάσκαλου (με Δ κεφαλαίο για τον μουσικό κόσμο)του flamenco Enrique Morente και της χορεύτριας Aurora Carbonell, ανηψιά του cantaor Antonio Carbonell και του κιθαρίστα José Carbonell, ανατράφηκε σε ένα περιβάλλον γεμάτο από μουσική, χορό και flamenco, περιτριγυρισμένη από την πρώτη στιγμή από καλλιτέχνες. Στα 17 της, την άνοιξη του 97, έκανε το ντεμπούτο της μπροστά στο μαδριλένικο κοινό και κατάφερε να ανοίξει την πόρτα της επιτυχίας, αφού τους άφησε όλους άφωνους. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι μια πιτσιρίκα προσέγγιζε με τέτοιον τρόπο μια seguiriya, ένα soleá, μια taranta... Η Estrella (Αστέρω ελληνιστί;) γεννήθηκε για να τραγουδά και είναι και αυτό που θέλει να κάνει στη ζωή της. «Παίρνω πράγματα από τον πατέρα μου, αλλά μου αρέσουν όλοι, και οι παλιοί και οι καινούργιοι». Βιολογικό παιδί του Enrique, πνευματικό παιδί της La Niña de los Peines, το πάθος της και το ίνδαλμά της. «Νομίζω ότι η La Niña είναι η πιο σπουδαίο cantaora της ιστορίας του flamenco». Θυμάται στιγμές που όταν ήταν σχεδόν μωράκι ακόμα και προσπαθούσε να κοιμηθεί, ο παππούς της ο Montoyita έπαιρνε την κιθάρα του και για να την ησυχάσει της τραγουδούσε ένα compás, ενώ εκείνη τον συνόδευε μιξοκλαίγοντας. «Στα 8 μου τραγούδησα μια Taranta και στην κιθάρα έπαιζε ο Sabicas, δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου». Λένε ότι όταν την άκουσε ο Sabicas να τραγουδά, συγκινήθηκε τόσο που τα δάκρυα τον εμπόδισαν να ολοκληρώσει το τραγούδι στην κιθάρα του. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στον δυστυχώς πρόωρα «φευγάτο» τραγουδιστή sufí, τον Nusrat Fateh Ali Khan όταν άκουσε την Estrella να τραγουδά και αναγνώρισε το χάρισμά της φωνής της που αγγίζει την καρδιά.

Η Carmen Linares στο Teatro de la Maestranza της Sevilla, κατά τη διάρκεια ενός αφιερώματος στην La Argentinita είπε για την Estrella: "Aυτή η μικρή θα μας ξεπεράσει όλους". Το σίγουρο είναι ότι αυτήν την στιγμή η «Αστέρω» αντιπροσωπεύει την ελπίδα και την ανανέωση. Γιατί δεν της αρκεί να είναι η «ουρά» και η κακομαθημένη κόρη της κορυφής των ανανεωτών της σύγχρονης μουσικής, του Enrique Morente, που κατάφερε να συνδυάσει το flamenco με βουλγάρικες φωνές, βυζαντινή μουσική και trash metal. Παλεύει και η ίδια, με αυτήν την προνομιακή φωνή στην οποία ξεχωρίζει η χροιά της κούνιας της του flamenco, αλλά και αυτές της jazz, των blues και των fados, επιδιώκει να ανοίγεται σε διαφορετικά ακούσματα, να πειραματίζεται, να μελετά και να ρισκάρει. Έχει γράψει 3 προσωπικούς δίσκους, έχει κάνει αρκετές συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών και η παρουσία της σε κονσέρτα ανά τον κόσμο έχει εντυπωσιάσει τους aficionados του flamenco. Πρόσφατα συμμετείχε και στην τελευταία ταινία του Carlos Saura που είδαμε στο Τριανό, την Iberia. Τα έχει όλα: φωνή, ταλέντο, έμφυτη αίσθηση του ρυθμού, πάθος, καρδιά, εξυπνάδα (όπως φαίνεται από τα μέχρι στιγμής βήματά της), μεγάλη ομορφιά και γονίδια σπουδαίων καλλιτεχνών.


Στο τελευταίο της cd με τίτλο Mujeres (γυναίκες), η Estrella αφιερώνει τη δουλειά της σε καλλιτέχνιδες του τραγουδιού και του σινεμά, που την άγγιξαν και την επηρέασαν στον τρόπο που τραγουδά. Στις μεγάλες του flamenco La Niña de los Peines, La Perla de Cádiz, La Repompa και στην Carmen Linares. Τραγουδά για την Chavela Vargas το "La noche de mi amor" και κλείνει το τραγούδι με ένα τελείως δικό της τρόπο, εξισορροπώντας έτσι το τελικό αποτέλεσμα. Μας θυμίζει την Imperio Argentina με το "Ay Mari Cruz", τη Susana Renaldi στο "Nostalgias" που αγαπήσαμε από τις γιαγιάδες Κουβανές αδερφές Faez. Tραγουδά το "Volver" του Carlos Gardel, το κεντρικό τραγούδι-μουσικό θέμα της ομώνυμης τελευταίας ταινίας του Almodóvar και το αφιερώνει στην Penélope Cruz. Και κλείνει με το "Ne me quitte pas" του Jacques Brel, όπως το ερμήνευσε η Nina Simone. Αυτό θα έλεγα ότι είναι και το λιγότερο επιτυχημένο τραγούδι του δίσκου, ίσως γιατί δεν της πάνε τα γαλλικά, ίσως γιατί φυλάκισε την φωνή της και περιόρισε τον τρόπο που το τραγούδησε, χωρίς να βάλει έτσι την προσωπική σφραγίδα της. Βαρειά προφανώς η σκιά της Nina.

Σταν 5 χρόνια από την προηγούμενη δισκογραφική δουλειά της, είναι φανερό το πόσο έχει ωριμάσει σαν cantaora. Συνεχίζει να έχει γλυκιά και μελωδική φωνή και χρώμα, αλλά όταν ερμηνεύει με την φωνή της την ποτισμένη από το άρωμα του flamenco τραγούδια όπως το “Nostalgias” ή το “Vuelvo al sur”, στέκεται άνετα στο ύψος των μεγάλων του τραγουδιού.

Σε αυτό το site υπάρχουν 2 videos από την παρουσίαση δίσκου της. Στο ένα ερμηνεύει στο παλκοσένικο με τη συνοδεία του Grupo de Laúdes del Albaicín και με gitanas από την Madrid και την Granada την "Zambra" και στο άλλο το "Volver" από την ταινία του Almodóvar που έκανε την επίσημη πρώτη της την Τετάρτη στο Κολλέγιο Αθηνών, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Νομίζω ότι αυτό που κάνει την Estrella να ξεχωρίζει είναι ότι πρόκειται για καλλιτέχνιδα που μπορεί να απευθυνθεί και να επικοινωνήσει με πολλά είδη κοινού. Και το δείχνει αυτό μέσα από την τελευταία δουλειά της. Εκτός από εκφραστική φωνή, έχει και πολύ δυνατή κίνηση, γεμάτη χάρη αλλά και με το πάθος του flamenco να πρωτοστατεί. Μια μικρή γεύση σε αυτά τα videos.

Εδώ την ακούμε στο “Nostalgias” , με συνοδεία στο πιάνο από τον Leo Sujatovich σε μια εξαιρετική προσαρμογή και εκτέλεση του τραγουδιού.

Η ίδια λέει για την καλλιτεχνική πορεία της: «Ακόμα δεν είμαι παρά μόνο η σκιά αυτού που θέλω και μπορώ να γίνω». Να έχει δίκιο άραγε;


Εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης, με αφορμή τον τελευταίο δίσκο της. Στα ισπανικά.


* αστέρι (Αστέρω;) = (ισπανιστί) Estrella

posted by Juanita La Quejica @ 11:06 AM 11 comments

Τους γράφει όλους στα παλιά του τα παπούτσια και συνεχίζει τον αγώνα

Ο Andrés Manuel López Obrador δεν δέχεται την απόφαση του Εκλογικού Δικαστηρίου για την εκλογή του Calderón ως Προέδρου του Μεξικό και τον χαρακτηρίζει σαν "πρόεδρο παράνομο, κάλπικο ανδρείκελο".

Στην πλατεία του Zócalo, στις 16 Σεπτέμβρη, ανακοίνωσε ότι θα γίνει δημοκρατική εθνική συνέλευση κατά τη διάρκεια της οποίας "θα συγκροτηθεί μία κυβέρνηση που θα έχει την απαραίτητη νομιμοποίηση ώστε να επανιδρύσει την Δημοκρατία και να αποκαταστήσει την Συνταγματική Τάξη".

Διαβεβαιώνει τον κόσμο ότι θα συνεχίσει τον αγώνα του και μετά την απόφαση του Tribunal Electoral del Poder Judicial de la Federación (TEPJF) να ανακυρήξει τον Felipe Calderón Hinojosa σαν τον νέο εκλεγμένο Πρόεδρο του Μεξικό, ο Obrador κατηγoρεί τους δικαστές ότι δεν επέδειξαν ζήλο και ότι δεν είχαν την αξιοπρέπεια να δράσουν σαν άνθρωποι ελεύθεροι.

Τί θα γίνει άραγε την 1η Δεκέμβρη στο Μεξικό, επίσημη πρώτη της ανάληψης των καθηκόντων του νέου Προέδρου;

posted by Juanita La Quejica @ 11:04 PM 12 comments

Bienal de Flamenco de Sevilla 2006

Ξεκινά σε λίγες μέρες η Bienal de Flamenco de Sevilla 2006, με πολύ ενδιαφέρον και "γεμάτο" πρόγραμμα καθώς και κάποιες πραγματικά ξεχωριστές συμμετοχές. Μεταξύ των καλλιτεχνών θα εμφανιστούν μαζί μετά από καιρό τα αδέρφια Amador, ο αγαπημένος μου Dieguito El Cigala σε κοινή εμφάνιση με τον Salif Keita, η Susi, ο Potito, θα χορέψει η Belén Maya με την compañía της, ποιόν να πρωταναφέρει κανείς; Εδώ υπάρχει το πρόγραμμα αναλυτικά.

Μόνη παρηγοριά για τους εν Ελλάδι aficcionados του flamenco είναι η παρουσία του "ιερού τέρατος" Enrique Morente στο Μέγαρο Μουσικής, στις 18 Οκτώβρη. Η εκδήλωση διοργανώνεται από την Ισπανική Πρεσβεία, το Megaron Plus και το Ίδρυμα Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού για τα 70 χρόνια από τον θάνατο του Lorca. O Morente έχει πραγματικά παίξει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη του flamencο και αξίζει να τον παρακολουθήσει κανείς ζωντανά, ό,τι και να τραγουδά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, στο πρώτο μέρος θα μιλήσει για τον Lorca ο βιογράφος του Ίαν Γκίμπσον, στην συνέχεια η Μαρία Φαραντούρη θα τραγουδήσει στα ελληνικά ποιήματα του Lorca σε μουσική Χατζηδάκι και Θεοδωράκη και τέλος o Δάσκαλος του flamenco θα ερμηνεύσει τραγούδια που συνέθεσε ο ίδιος ο ποιητής.

posted by Juanita La Quejica @ 6:13 PM 4 comments

Carcassonne

Αύγουστος, στο κάστρο της Carcassonne. Η Σταχτοπούτα, η Χιονάτη και η παρέα τους παίζουν κρυφτό και τραγουδούν πίσω από τα ψηλά τείχη.






Ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τουριστικά η καστροπολιτεία, την νύχτα όμως όλα φαίνονται πιο μυστηριώδη, πιο αυθεντικά, πιο όμορφα.

posted by Juanita La Quejica @ 11:58 PM 12 comments

Αγάπα τον πλησίον σου και -κυρίως- τα χρήματά του α-λα ισπανικά

Ένας ευχάριστος τρόπος για να εγκαινιάσουμε το dvd recorder που μόλις αποκτήσαμε.

La Comunidad, με την Carmen Maura, νυν και αεί αγαπημένη του Almodóvar, μιας και παίζει και στην τελευταία του ταινία, το Volver, που θα βγει σύντομα και στους ελληνικούς κινηματογράφους.

Του Βάσκου Álex de la Iglesia (τί κουφό όνομα και αυτό για σκηνοθέτη, ο Αλέξης της Εκκλησίας...), με αρκετά βραβεία Goya (τα ισπανικά Oscar κατά κάποιον τρόπο): Καλύτερης Ηθοποιού για την απολαυστική και πειστικότατη στον ρόλο της Carmen Maura, Καλύτερου Ηθοποιού δεύτερου ρόλου για τον Emilio Gutiérrez Caba και Καλύτερων Ειδικών Εφέ.

Μαύρη κωμωδία, με αρκετούς φόνους, χρήμα, πάθος, μίσος. Μια αγαπημένη "κοινότητα", οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας, περιμένουν εναγωνίως να πεθάνει ο γέρος του τελευταίου ορόφου για να του φάνε τα χρήματα που κέρδισε πριν 20 χρόνια στο ΠΡΟΠΟ και από τότε κλειδαμπαρώθηκε στο σπίτι του μαζί με τους σάκους με τα εκατομμύρια για να μην του τα κλέψουν οι καλοί γειτόνοι. Μέχρι που εμφανίζεται μια μεσίτρια και τους χαλάει τα σχέδια. Και ξαφνικά ο θεατής βρίσκεται εγκλωβισμένος σε αυτόν τον χώρο, μαζί με ανθρώπους-τέρατα-ανθρώπους, παρακολουθώντας ένα ιδιότυπο θρίλερ γεμάτο καυστικό χιούμορ και απανωτές εκπλήξεις. Οι σκηνές της κορύφωσης του έργου γυρισμένες πάνω στις στέγες της Μαδρίτης και σε κάποια από τα τεράστια διάσημα αγάλματα που στολίζουν την ισπανική πρωτεύουσα, εντυπωσιακές.

Επιτέλους, μια συμπαθέστατη ισπανική ταινία!

La Comunidad

posted by Juanita La Quejica @ 11:14 PM 4 comments

Nada para nosotros: ένα ενδιαφέρον blog

Δεν ξέρω πότε άνοιξε το συγκεκριμένο blog, πάντως από μια πρώτη ματιά που μόλις του έριξα που φάνηκε ενδιαφέρον, κυρίως για όσους τους απασχολούν τα θέματα της Λατινικής Αμερικής.

http://nadaparanosotros.blogspot.com/

posted by Juanita La Quejica @ 11:14 PM 12 comments

Η ΑΕΚ στην Χώρα των Βάσκων

Περπατώντας στα στενά της Estella, μίας από τις βασικές στάσεις του Camino de Santiago, βρεθήκαμε μπροστά στην AEK!

Και όχι, δεν έφτασε η ομαδάρα μέχρι την Χώρα των Βάσκων. Πρόκειται για οργανισμό στον οποίο διδάσκονται τα euskera σε ενήλικες και προωθείται η βασκική κουλτούρα.

Για την Citro λοιπόν η συγκεκριμένη φωτογραφία, με την ευχή να πάνε όλα καλά φέτος. Αρκεί να μην γίνει ένα γήπεδο-τερατούργημα στην Φιλαδέλφεια, γιατί ήδη υπάρχουν αρκετά προβλήματα με το κυκλοφοριακό και την μόλυνση λόγω Αττικής και Εθνικής Οδού.

posted by Juanita La Quejica @ 11:34 PM 3 comments

Για τον Evo ρε γαμώτο!

Κάπου κοντά ο Evo ετοιμάζεται να κάνει την εντυπωσιακή είσοδό του.

Ίσως ένα tango που ξεκινά να ακούγεται από ένα χαλασμένο γραμμόφωνο και καταλήγει σε τραγούδι εκδίκησης να μην είναι το πιο κατάλληλο για την υποδοχή του... από την άλλη, ίσως να πρέπει από την αρχή να μάθει να φυλάγεται, να παίρνει τα μέτρα του, να περιμένει.

Για τον Evo λοιπόν, που τον περιμένουμε με ανυπομονησία και χαρά!

Mis 100 últimas mañanas - Huecco

He venido a enterrarte
con mi pala de saliva,
a escupirte la amargura
que escondí en el ataúd.
En la caja de mis muertos,
de mis sentiminetos muertos,
de los desamores perros
que ladran al cielo azul.
Cielo gris como ceniza,
no me mates que ahora matan
el brillo de tu sonrisa
que guardaba en un baúl.
Allí busqué tu recuerdo,
cualquier pensamiento cuerdo
que me ahogue esta locura
que me impide ver la luz.

Estribillo:
Y mataste mis 100 últimas mañanas
Cada día que despertaba yo volvía a masticar
tierra seca que caía
como el plomo de tu olvido.
Cucarachas he comido desde el día del altar.

Y quizá no fui tu tipo
pero existe otra moneda
con las que pagar los versos
que me robaste con glamour.
Alebosa y a destiempo
con tus arsénicos besos
que envenenaron mi cuerpo
y me quitaron la salud.

Estribillo:
Y mataste mis 100 últimas mañanas.
Cada día que despertaba yo volvía a masticar
tierra seca que caía
como el plomo de tu olvido.
Cucarachas he comido desde el día del altar.

Negocié con la cazalla
otras cien noches oscuras.
Y busqué en faldas paradas otra joya como tú.
Saqué a cenar mi ruina
entre jazmines y biancas
con las que empaché a mi astío como a un sucio ataúd.

Estribillo:
Y mataste mis 100 últimas mañanas.
Cada día que despertaba yo volvía a masticar
tierra seca que caía
como el plomo de tu olvido.
Cucarachas he comido
desde el día del altar.

He besado, ya por fin esta mañana
los labios de la venganza cuando volviste a llamar.
Las arenas movedizas
te llegan por el ombligo.
Pagarás con un castigo
lo que me hiciste pasar.
Las arenas movedizas
te llegan por el ombligo.
Pagarás con un castigo lo que me hiciste pasar.

Ciao, Bambina, dulce amore mio.
Arrivederci! Che fai adesso, Ragazza?
Vendetta!!!

posted by Juanita La Quejica @ 11:37 AM 6 comments

Στο Λαύριο γίνεται χορός (και όχι μόνο...)

Όμορφες εκδηλώσεις, επιτέλους σωστά οργανωμένες, στον εντυπωσιακό χώρο της ΑΚΕΛ, μέσα στα χαλάσματα των παλιών χώρων των μεταλλείων, δίπλα στο Ορυκτολογικό Μουσείο, στο Λαύριο.
Χθες βράδυ βρέθηκα σε μία από τις εκδηλώσεις, "στο Λαύριο με νοσταλγία τραγουδάμε", όπου συμμετείχαν η Ανδρική και Δημοτική Χορωδία Λαυρίου, η Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Λαυρεωτικής και τραγουδούσαν ο βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς (εξαιρετικός) και ο Γιάννης Χριστόπουλος (συμπαθητικός αλλά χωρίς πάθος).
Τραγούδια του Αττίκ, του Γούναρη, του Μουζάκη, του Σπάρτακου, του Πλέσσα, τραγούδια που μας γύρισαν πολλά πολλά χρόνια πίσω και μας άφησαν μία γεύση νοσταλγίας.
Καλός φωτισμός, συμπαθητικός ήχος, πολύς κόσμος, θερμή συμμετοχή, μια γλυκιά ατμόσφαιρα που με πήγε πίσω, όταν η δεκάχρονη Juanita καθόταν στο πιάνο και η μαμά της τραγουδούσε αυτά τα "παλιά τραγούδια" για να βρει η μικρή τις νότες, να τις σημειώσει η μαμά στο πεντάγραμμο, να συμπληρώσει τα λόγια και στη συνέχεια να παίζουν μαζί στο πιάνο και να τραγουδούν Χαιρόπουλο και Αττίκ, τα βροχερά απογεύματα του Σαββατοκύριακου.
Τελικά, αυτά τα τραγούδια προτιμώ να μην τα ακούω πια. Έχασα την παρτενέρ μου πολύ πολύ νωρίς και είναι δύσκολο χωρίς εκείνην.

posted by Juanita La Quejica @ 5:24 PM 4 comments

Rumbatón... Υπάρχει τελικά;

Φέτος το καλοκαίρι στα ραδιόφωνα και στα clubs της Ισπανίας η mulata του Huecco βάζει φωτιές.

Pa' mi guerrera - Huecco

Ειδικό σχόλιο-καρτελάκι στο Fnac της Zaragoza μπροστά από το cd του τονίζει ότι θα τον παρακολουθούν από κοντά, γιατί μπορεί ήδη να έχει ανοίξει νέους μουσικούς δρόμους. Το σίγουρο είναι ότι

¡Y todo el mundo grita! pa pa pa
pa mi mulata, pa mi morena, pa que tu sientas mi ritmo en las piernas.
pa mi princesa, pa mi guerrera, que se me vengan pa aca esas caderas.
Y si te acercas te prendo candela y si me bailas las penas se queman y si te acercas te prendo candela y si bailas las penas se queman.

Όλος ο κόσμος φωνάζει! παπαπα
για την μουλάτα μου, για την μελαχρινούλα μου, για να νοιώσεις τον ρυθμό μου στα πόδια σου
για την πριγκήπισσά μου, για την πολεμίστριά μου, για να μου έρθουν κοντά μου αυτοί οι γοφοί...
Και αν με πλησιάσεις θα σου βάλω φωτιά και αν μου χορέψεις τα βάσανα θα καούν...

όπως λέει και το τραγούδι.


Τα ψηλά τακούνια του Almodóvar -που ποτέ δεν ήταν ψηλά, μια σκατά μετάφραση τα ψήλωσε ενώ εκείνα απλά ερχόντουσαν από μακριά, lejanos- στο cd του Huecco μετατρέπονται σε φτηνά τακούνια και μιλούν για τα προβλήματα των μεταναστών μέσα από την ιστορία μιας φτωχής νεαρής Μεξικάνας που προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να διασχίσει τα σύνορα και να βρεθεί στον "παράδεισο" της Βόρειας Αμερικής.

Τacones barratos - Huecco

Σε χρόνο ρεκόρ ο Ivahn, πρώην αρχηγός του μέταλ γκρουπ των Sugarless έγινε γνωστός με το Rumbatón του στην Ισπανία αλλά και στην Λατινική Αμερική. Μείγμα ισπανικής rumba με λατινοαμερικάνικους ρυθμούς και ροκάδικη φωνή! Ο στόχος του; «Να αναμείξω το αδύνατο και να ανατρέψω την λογική έτσι ώστε 2+2 να κάνουν 5, να προσπαθήσω να ανακαλύψω διαφορετικές μουσικές γλώσσες και κώδικες λυρικούς ατυπικούς, αλλά κοντινούς στο κοινό», όπως τονίζει ο ίδιος.

Ο τίτλος του cd εμπνευσμένος από ένα προστατευμένο καταφύγιο και ιερό τόπο για τους Ινδιάνους, το Huecco στην επαρχία του El Paso στο Texas. Ένας τρόπος για να δείξει ο Μαδριλένιος Ivahn τον σεβασμό του τόσο στον ινδιάνικο πολιτισμό όσο και στον λατινοαμερικάνικο. Το άλμπουμ γράφτηκε στο Los Angeles με παραγωγό τον K.C.Porter, που έχει δουλέψει κατά καιρούς με τον Santana, Ricky Martin και άλλους διάσημους λατίνους καλλιτέχνες της rock και τονίζει ότι ο Huecco ορίζει την νέα μουσική του κόσμου.

Ένα μπασταρδεμένο μείγμα από rock, rumba, tango, μεξικάνικα corridos, metal, ολίγη από punk, ska, reggaeton, samba, κουβανέζικο son, flamenco και reggae. Ένα ποτ πουρρί που προς το παρόν η κριτική της rock στην Ισπανία και στην Λατινική Αμερική το έχει πάρει με θετικό μάτι, αν και οι οπαδοί του των Sugarless νοιώθουν απογοητευμένοι από τον καινούργιο ήχο. Ο Ivahn φαίνεται πάντως ότι πηγαίνοντας το 2005 για να κάνει κάποια μαθήματα φωνητικής στην Αμερική πήρε υπόψη τα νέα μηνύματα και άνοιξε τους ορίζοντές του και ίσως και την πόρτα της μεγάλης επιτυχίας. Ήδη το cd ακούγεται στα ραδιόφωνα και πωλείται και στην Αμερική, στην Χιλή, στην Κολομβία. Το καλοκαίρι περνά κάνοντας συναυλίες στην Ισπανία και ξεσηκώνοντας τον κόσμο. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει περιοδεία στην Αμερική, Βόρεια και Λατινική.

Από την πρώτη στιγμή που ακούει κανείς το “Pa´mi guerrera» καταλαβαίνει ότι πρόκειται για σίγουρη εμπορική επιτυχία. Μουσική για γιορτή, για κέφι, για χορό. Πρόκειται για νέο μουσικό είδος; Το συνδυασμό της rumba και του reggaetón; Υπάρχει το rumbatón τελικά; Νομίζω ότι δεν έχει και τόση σημασία , αν «χορεύοντας τα βάσανα θα καούν».

posted by Juanita La Quejica @ 12:15 AM 13 comments

Δεύτερο μέρος

posted by Juanita La Quejica @ 8:13 PM 4 comments

Βενεζολάνικο γκρουπ παραδοσιακών χορών στο Enzzo de Cuba

posted by Juanita La Quejica @ 7:08 PM 0 comments

Περί ρεβυθοκεφτέδων, καππαροσαλάτας και άλλων τινών...

Τους πιο πετυχημένους ρεβυθοκεφτέδες όσον αφορά στο τηγάνισμα τους βρήκαμε φέτος στο Χρυσό, στον Αρτεμώνα της Σίφνου. Την πιο σωστή αναλογία σε ματζουράνα και δυόσμο μάλλον την είχαν εκείνοι του Μανώλη, στο Βαθύ. Την πιο νόστιμη καππαροσαλάτα μάλλον την φτιάχνουν στον Λεωνίδα στο Κάστρο γιατί γλυκίζει το ξύδι.


Παραδοσιακές συνταγές της Σίφνου υπάρχουν στο βιβλίο της Ελένης Τρούλλου, συζύγου του Λαογράφου Αντώνη Τρούλλου που χάρη σε αυτόν και στο μεράκι του πήραμε τις πρώτες πληροφορίες για το νησί, πριν 19 χρόνια.
Από εκεί είναι η συνταγή για τους ρεβυθοκεφτέδες (που στο βιβλίο της η συγγραφέας τους γράφει με ι, εγώ όμως προτιμώ το υ).

Ρεβυθοκεφτέδες

Υλικά:
1/2 κιλό ρεβύθια
1/2 κιλό πατάτες
2 κρεμμύδια
αλάτι-πιπέρι
ματζουράνα-δυόσμο-άνιθο-μαϊντανό*

Εκτέλεση:
Βρέχομε τα ρεβύθια και τα περνούμε από μηχανή του κρέατος.
Βράζομε τις πατάτες για πουρέ. Ψιλοκόβουμε τα μυρωδικά, τρίβομε τα κρεμμύδια. Ρίχνομε όλα τα υλικά σε λεκάνη και τα αναμειγνύομε ώστε να γίνουν μια μάζα.
Την αφήνομε στο ψυγείο για μια ώρα, και μετά πλάθομε σε μικρές μπαλίτσες.
Τηγανίζομε σε πολύ καυτό λάδι.

*οι παραδοσιακές Σιφνιές χρησιμοποιούν σπάνια μαϊντανό, η ματζουράνα και ο δυόσμος πιστεύω ότι είναι αρκετά για το άρωμα

Πληροφορίες "φρέσκιες" για το που μπορεί να φάει κανείς καλά και σε λογικές τιμές στη Σίφνο έχω γράψει στο Hungry.

posted by Juanita La Quejica @ 2:42 PM 13 comments

Πλατύς Γιαλός (από ψηλά, μακριά κι αγαπημένα)

Ρίτα Ριτάκι... Η γειτονιά μας! 19 χρόνια και ακόμα δεν χορτάσαμε την ομορφιά των ανθρώπων και του τοπίου.

Σίμος: ο Κρητικός με την Σιφνέϊκη καρδιά!

Πού είναι το τηλεσκόπιο του Μανώλη; Σπίτι του φαντάζομαι. Να πάω δίπλα; Γιατί; Για να τσεκάρουμε την κίνηση. Ντροπή, αν σας πιάσουν, θα μας κάνετε ρεζίλι. Μα τα αστέρια κοιτάμε. Μέρα μεσημέρι στην παραλία; Τα αστέρια με τα τάνγκα; ΧΑΧΑΧΑ!!!


Τη θέα από το μπαλκόνι μας, του Πλατύ Γιαλού από ψηλά, της Κιτριανής, της θάλασσας και του ορίζοντα, δεν μπορεί να την αποτυπώσει μια φωτογραφία, όταν λείπουν οι ήχοι και οι μυρωδιές. Όταν πεθάνω, μια τέτοια εικόνα θα ήθελα να είναι η τελευταία που θα πάρω μαζί μου στο ... más allá ...

Το Λιμανάκι του Λαζάρου στο τέρμα του Πλατύ Γιαλού αριστερά στον τσιμεντόδρομο, φέτος αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη. Έχει γίνει ένα πέτρινο πολύ όμορφο μαγαζί, με μια τεράστια αυλή-βεράντα πάνω στο πέλαγος, με ιδιωτική παραλία και βραχάκια κάτω, όπου μπορεί κανείς να περάσει ολόκληρη την ημέρα αν θέλει ησυχία και απομόνωση. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι αυτός ο χώρος ήταν ένα σκυλάδικο της πολύ πολύ κακιάς ώρας και σχολιάζαμε στο παρελθόν ότι ένας τέτοιος χώρος είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένος. Ο ιδιοκτήτης τελικά, αφού αποκαταστάθηκε με Ανατολικοευρωπαία και έκανε τον απόγονο, αποφάσισε να αξιοποιήσει το Λιμανάκι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στην μελιτσανοσαλάτα η αλλοδαπή νύφη βάζει κουκουνάρι, άξια λοιπόν για την προσπάθεια και -κυρίως- ευγενική και πρόθυμη να μάθει. Έφτιαξαν και ένα είδος φάρμας με στρουθοκαμήλους, αλλά την στρουθοκάμηλο που βάζουν στην ομελέττα οι πληροφορίες λένε ότι την φέρνουν από αλλού. Όπως και αν έχει, το μαστέλο είναι πολύ πετυχημένο.

posted by Juanita La Quejica @ 3:32 PM 5 comments

Κάστρο - Σίφνος. Εκεί που οι άνθρωποι λάμπουν αν τους δώσεις την ευκαιρία!

Το Κάστρο δε θα εξέπεμπε την ίδια θετική ενέργεια αν δεν υπήρχαν οι Καστροφύλακές του! Αν και πιθανότατα να προσπαθούν οι υπόλοιποι Σιφνιοί να τους βάλουν στην άκρη (σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες των ανθρώπων του Κάστρου) εκείνοι αντιστέκονται και αρκετοί από αυτούς το κάνουν με αξιοπρέπεια και -κυρίως- λάμποντας!

Ζωντανό παράδειγμα το ζευγάρι του Λεωνίδα, ενός από τα λίγα ταβερνάκια (στο έμπα του Κάστρου αριστερά) που κρατούν την ίδια σταθερή ποιότητα εδώ και 19 χρόνια που τους επισκεπτόμαστε. Αν τους μιλήσετε γλυκά, μπορεί να σας κεράσουν κιτρολέμονο από τα χεράκια της ιδιοκτήτριας.



Ο Κώστας, "σώμα, καρδιά και αίμα Κουβανός" όπως λέει ο ίδιος (ντόπιος Καστρινός), κατά κάποιους ο τρελλός του χωριού, κατά άλλους ένας άνθρωπος που βρήκε το δρόμο της ευτυχίας, απόφοιτος Παντείου κατά τρίτους, ο ιδιοκτήτης ενός από τα πιο γραφικά μαγαζιά που έχω δει στη ζωή μου. Πάνω από τα Σεράλια, στα βράχια, σε πεζούλες, σε φλοκάτες, σε πολυθρόνες σκηνοθέτη. Με την Chavela, tangos σε πειρατικές εγγραφές από αυθεντικά μαγαζιά του Buenos Aires, κουβανέζικα son και την πιο όμορφη θέση για να απολαύσει κανείς την Πανσέληνο. Οι μουσικές εναλλάσσονται και υπάρχουν συχνά διαμαντάκια, γιατί οι πελάτες είναι ή γίνονται φίλοι και ανανεώνουν το ρεπερτόριο. Φέτος, σαν ευχαριστώ για τα cds που υποσχέθηκα να στείλω, μας χάρισε ένα κουβανέζικο ρούμι σπέσιαλ, añejo reserva. Άνθρωπος και σημείο που συνεχίζουν να εκπλήσσουν ακόμα και σήμερα! Μαγική θέα, στιγμές που σου κόβεται η ανάσα, που δεν θέλεις να τελειώσουν.



Τα πρώτα χρόνια έπρεπε να ψάξεις τον ιδιοκτήτη για να σου φέρει ένα ποτό, το οποίο αν ήθελες παρήγγελνες, αν ήθελες πλήρωνες... Τώρα προσπαθεί να συντηρηθεί δημιουργώντας μια στοιχειώδη εικόνα "επιχείρησης" και βιώνοντας ταυτόχρονα την αγωνία να μην γίνει "καπιτάλα", όπως λέει γελώντας. Η εικόνα του ξεγελά, θα μπορούσε ίσως από μακριά να τον θεωρήσει κανείς κάποιον ξέμπαρκο πεινασμένο Κουβανό, με την κόκκινη μπαντάνα στα μαλλιά, τα μπλουζάκια με τον Τσε, τα χαλασμένα δόντια, το αδύνατο νευρικό κορμί. Τα μάτια όμως γαλανά, λάμπουν κάτω από τον Ελληνικό ήλιο και βλέπουν βαθειά. Στον Κάβο, τις τιμές των προϊόντων που προσφέρονται φέτος, τις αποφάσισε το "pueblo" μετά από διαπραγματεύσεις και ψηφοφορία! Αν σας πει κάτι τέτοιο ο Κώστας, να τον πιστέψετε. Οι 3 ιταλίδες που αποφάσισαν να περάσουν το καλοκαίρι στο χωριό και βοηθούν στο μαγαζί, ο ιταλός φίλος της μιας που ζωγράφισε τους καταλόγους στο χέρι, ο καλός μου και εγώ, προσπαθούσαμε να πείσουμε επί μισή ώρα τον Κώστα ότι δεν μπορεί να χρεώνει 2 ευρώ τον εσπρέσσο αλλά ταυτόχρονα και τους σπέσιαλ καφέδες με την προσθήκη αλκοόλ. Εκείνος επέμενε. "Εσείς έρχεστε εδώ για λίγες μέρες που τις περιμένετε όλο το χρόνο, εγώ δεν μπορώ να σας γδάρω, τί να τα κάνω μετά τα χρήματα όταν εσείς θα νοιώθετε ότι σας εκμεταλλεύτηκα;" Τελικά υπερίσχυσε η πλειοψηφία και οι σπέσιαλ καφέδες χρεώνονται 3 ευρώ, τιμή ιδιαίτερα χαμηλή για τα αρκετά τσιμπημένα δεδομένα της Σίφνου.


Εξαιρετικά γλυκά στο Κονάκι, στην πλαταιούλα του Κάστρου, στο τέρμα του λεωφορείου. Μελόπιττα παραδοσιακή και cheese cake με σιφνέϊκο μπισκότο και φραγκόσυκα. Κορυφαία για την πλειοψηφία των πελατών η λεμονόπιττα!

posted by Juanita La Quejica @ 3:30 PM 7 comments

Κάστρου συνέχεια...

Κάππαρη: το σήμα κατατεθέν της Σίφνου. Κάππαρη ξερή με κρεμμύδια, λάδι και ξύδι, η λεγόμενη καππαροσαλάτα. Ορεκτικό για απαιτητικούς. 36 ευρώ το κιλό η ξερή κάππαρη φέτος στο νησί, αλλά φτουράει.

posted by Juanita La Quejica @ 3:28 PM 2 comments

Βαθύ, Φάρος - Σίφνος

posted by Juanita La Quejica @ 3:05 PM 2 comments